Blog
Praktyczne porady i sprawdzone metody wspierania rozwoju dziecka. W tej kategorii znajdziesz artykuły na temat pedagogiki, psychologii dziecięcej oraz najlepszych praktyk edukacyjnych.
Często pracujemy grubo ponad ustawowe osiem godzin, nasze dzieci spędzają w szkołach i na dodatkowych zajęciach nawet dziesięć godzin dziennie. Do tego dochodzą godziny w ulicznych korkach, wieczny pośpiech i zmęczenie. To sprawia, że między rodzicami i dziećmi, a często między samymi dorosłymi dochodzi do nieprzyjemnych tarć i zgrzytów. Niestety, tak wygląda rzeczywistość wielu polskich rodzin.
Jeszcze kilka lat temu takie pytanie pojawiało się rzadziej niż rzadko. Dziś, zwłaszcza po doświadczeniach pandemicznych, edukacja domowa (ED) nie jest już czymś tak egzotycznym jak dawniej. Powoli staje się jedną z dostępnych i coraz częściej wybieranych opcji. W 2023 roku liczba dzieci uczących się w trybie ED w Polsce przekroczyła 42 tysiące. Co ciekawe, dwa lata wcześniej była o połowę mniejsza.
Czy matematyka naprawdę jest dla każdego? Jak mądrze wspierać rozwój dziecka i nie zatracić w tym wszystkim siebie? Jak wykorzystać codzienność do nauki matematyki? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziecie w wywiadzie z dr Zuzanną Jastrzębską-Krajewską, ekspertem ds. edukacji matematycznej dzieci, w sieci znaną jako Pani Zuzia.
Chyba każdy nauczyciel zna pytanie, które pojawia się w grudniu: „Czy będzie świąteczna lekcja matematyki”? Odpowiedź brzmi: „Oczywiście, że tak!”. Tylko co zrobić, żeby zajęcia były wciągające, pouczające i na dodatek miały świąteczny klimat?
Dziś praca nauczyciela jest trudna. Mamy liczne klasy, przepełnioną podstawę programową i coraz więcej uczniów z deficytami. Jednocześnie, swobodny dostęp dzieci do urządzeń elektronicznych i mediów sprawia, że trudno utrzymać ich uwagę przez 45 minut, prowadząc lekcję, podczas której młodzi ludzie będą siedzieć w ławkach i wypełniać ćwiczenia według wskazówek nauczyciela lub słuchać wykładu.
Przez cały okres mojej edukacji bardzo często zdarzało mi się odkładać naukę do sprawdzianu czy egzaminu na ostatnią chwilę. A gdy dostawałam dobrą ocenę, ten nawyk niestety się wzmacniał. I dopiero gdy zaczęłam pracować, pojawiło się pierwsze dziecko, więcej obowiązków, a czasu coraz mniej – okazało się, że ten nawyk odkładania zadań na później bardzo mi utrudnia życie.
Nauczyciele nowodworskiej „Siódemki” od ponad 20 lat wykorzystują produkty Kart Grabowskiego na zajęciach lekcyjnych, rozwijających oraz wyrównawczych. Co roku organizują też wyjątkową imprezę matematyczno-sportową z wykorzystaniem kart. A ten rok był szczególny – bo odbyła się już 20 edycja tych mistrzostw!
Są wśród nas, widzimy je na ulicy, w szkole, podczas dodatkowych zajęć. Zauważamy je zazwyczaj w sytuacjach, kiedy ich zachowanie odbiega od ogólnie przyjętych zasad. Wtedy, kiedy krzyczą w supermarkecie, kiedy biją, kopią, gryzą inne dzieci, kiedy rzucają się na chodniku w wielkiej złości. Mają opinie dzieci niegrzecznych, mówi się, że są niewychowane. Wytyka się je palcami. W szkole traktuje się jak dziwaków. Poznajcie historię Stasia, który w opiniach wielu, był właśnie takim dzieckiem.
Jako rodzice, opiekunowie czy nauczyciele zapewne nieraz zastanawiamy się, jak nadążyć za zmieniającym się światem. W końcu chcemy być na bieżąco z zainteresowaniami dzieci, by chociaż przez chwilę nawiązać z nimi nić porozumienia. To pozwala budować relację będącą bezcenną wartością. Dla współczesnej młodzieży komputer to nieodłączna część rzeczywistości. Czy gry karciane to już przeżytek? A może mają jednak w sobie tę ukrytą magię, która nawet teraz jest w stanie oczarować młode pokolenie? Czy możliwe jest odkrycie wraz z dzieckiem zupełnie nowego oblicza tej rozrywki, dodatkowo łącząc przyjemne, z pożyteczną nauką matematyki?
Piękno rodziny polega przede wszystkim na zdrowych relacjach, zaufaniu i otwartości na siebie. To jest ideał! Każdy z nas, tak myślę, wyobrażał sobie, że z kim, jak z kim, ale z dziećmi będzie potrafił się porozumieć. Przecież jesteśmy z nimi praktycznie od dnia narodzin. Każdego dnia z maluchem rozmawialiśmy, gaworzyliśmy w jego języku, na jego uśmiech reagowaliśmy uśmiechem, więc co mogło się stać? Co więcej, okazało się, że im starsze dziecko, tym więcej trudności komunikacyjnych. Pojawiają się pierwsze bunty, coś idzie nie po mojej myśli, a jeszcze gorzej, gdy nie idzie po myśli naszego malucha... Coś zatem trzeba z tym zrobić. Spróbujemy?
