Bożena Grabowska jest żoną Andrzeja Grabowskiego, autora Kart Grabowskiego. Ukończyła Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Z wykształcenia jest pedagogiem i logopedą, obecnie na emeryturze. Jej ulubionym zajęciem jest rozwiązywanie krzyżówek i wszelkiego rodzaju zagadek umysłowych. Lubi też eksperymentować w kuchni.
Lata 90. to czas, gdy Ministerstwo Edukacji wymagało, by wszelkie pomoce dydaktyczne figurowały w specjalnym rejestrze. Karty Tabliczka mnożenia (które stworzył mój mąż w 1995 roku), aby trafić do szkół, musiały spełnić szereg wymogów.
Dziś, kiedy patrzę na Justynę i Mateusza, którzy prowadzą naszą rodzinną firmę, zatrudniają nowe osoby, wracam pamięcią do skromnych początków Kart Grabowskiego. To była wizja mojego męża, Andrzeja, który nie tylko marzył o stworzeniu narzędzia edukacyjnego, ale i ciężko pracował, by jego pomysł ujrzał światło dzienne. Kiedy w końcu nasze pierwsze karty „Tabliczka mnożenia” oraz książka trafiły do drukarni… nie mieliśmy nawet planu, jak je rozprowadzać. Wszystko zaczęło się w naszym mieszkaniu, od garderoby, która stała się pierwszym magazynem.
Mój mąż Andrzej Grabowski zawsze miał dwie pasje, które kierowały jego życiem – sport i matematykę. Te obszary nie tylko fascynowały go prywatnie, ale również stanowiły fundament jego zawodowej kariery. Z ogromnym zadowoleniem odnajdywał sposoby na łączenie elementów sportu z matematyką. Ta pasja z biegiem czasu doprowadziła go do stworzenia przełomowego produktu.
Przez całą swoją profesjonalną ścieżkę kariery mój mąż, Andrzej Grabowski, przyszły twórca Kart Grabowskiego, poświęcił się nauczaniu matematyki, prowadzeniu zajęć z wychowania fizycznego oraz treningowi młodych adeptów lekkoatletyki.
Każdego roku, gdy nadchodzi maj, wracają do mnie wspomnienia o Mistrzostwach w Tabliczce Mnożenia z Kartami Grabowskiego. Te niezapomniane wydarzenia stały się integralną częścią mojego życia. W każdej edycji pełniłam rolę osoby odpowiedzialnej za biuro zawodów, co wiązało się z ogromem pracy i niezliczonymi wyzwaniami. Nigdy nie udało się zamknąć list startowych w wyznaczonym terminie. Sprawy losowe, takie jak choroby, były nieuniknione, a nauczyciele pytali, czy mogą wystawić drugą reprezentację szkoły. Mój mąż, Andrzej Grabowski, nigdy nie odmawiał. Czy zawsze jednak udawało się wszystko zorganizować na czas?
Wiosna 1998 roku przyniosła nieoczekiwane wyzwanie dla Andrzeja Grabowskiego, nauczyciela ze Szkoły Podstawowej nr 7 w Szczecinku. Dyrektor szkoły, pan Makowski, pełen entuzjazmu i zamiłowania do sportowej rywalizacji, zresztą podobnie, jak Andrzej, zaproponował zorganizowanie wyjątkowych zawodów w mnożeniu z wykorzystaniem kart Tabliczki Mnożenia. Pomysł ten zrodził się z pragnienia, aby uczniowie różnych szkół mogli zmierzyć się w intelektualnej rywalizacji w atmosferze przypominającej zawody sportowe. Jak na to zareagował Andrzej?
W latach 80. zamieszkałam z mężem Andrzejem i małą Justynką na nowo powstałym osiedlu ludzi młodych. Rozpoczął się dla nas kolejny rozdział życia, w końcu we własnym długo wyczekiwanym mieszkaniu. Centralnym punktem spotkań i zabaw dla dzieci stał się skromny plac zabaw, który mimo swej prostoty, był sercem naszej osiedlowej społeczności. Zaledwie dwie huśtawki stały się magnesem dla tłumu maluchów, a w piaskownicy trudno było znaleźć wolne miejsce. Dla odważniejszych przygotowano coś na kształt drabinki, która służyła jako pierwszy krok do nauki wspinaczki.
W naszej rodzinie pamięć o Andrzeju wciąż jest żywa. Zawsze staram się przybliżać Jego postać nie tylko wnukom, ale także moim dzieciom – Justynie i Mateuszowi, którzy z zaciekawieniem słuchają o kolejnych historiach z czasów, kiedy byli jeszcze mali. Postanowiłam podzielić się wspomnieniami również z Wami. Chcę, żebyście poznali mojego męża, którego znacie jako autora Kart Grabowskiego.
