Tag
Nie byłam gotowa na wiadomość, dotyczącą niepełnosprawności dziecka. Po diagnozie syna przebywałam w stanie traumatycznego wstrząsu. Zatracając się w rozpaczy i negatywnych myślach, postrzegałam świat w czarnych barwach. Myślałam, że już nic dobrego mnie nie czeka.
W przeszłości bardzo żałowałam siebie. Porównywałam nasze życie z życiem innych rodzin. Raniłam się własnymi przemyśleniami. Żałowałam życia, które sobie wymarzyłam. Rozpaczałam nad własnym losem. Doświadczenie traumatycznej sytuacji, jaką niewątpliwie jest diagnoza dziecka, powoduje traumę.
Są wśród nas, widzimy je na ulicy, w szkole, podczas dodatkowych zajęć. Zauważamy je zazwyczaj w sytuacjach, kiedy ich zachowanie odbiega od ogólnie przyjętych zasad. Wtedy, kiedy krzyczą w supermarkecie, kiedy biją, kopią, gryzą inne dzieci, kiedy rzucają się na chodniku w wielkiej złości. Mają opinie dzieci niegrzecznych, mówi się, że są niewychowane. Wytyka się je palcami. W szkole traktuje się jak dziwaków. Poznajcie historię Stasia, który w opiniach wielu, był właśnie takim dzieckiem.
W pierwszym artykule przybliżyłam pojęcie autyzmu. Wiedząc już, czym on jest, jak się objawia, oraz na jakie trudności w zabawie możemy natrafić, jednocześnie szukając odpowiedniego rozwiązania. I tym niewątpliwie jest nauka przez zabawę z wykorzystaniem Kart Grabowskiego.
Nazywam się Kinga Kania. Jestem nauczycielem edukacji wczesnoszkolnej i przedszkolnej oraz terapeutą. Pracuję z dziećmi ze spektrum autyzmu oraz zespołem Aspergera od blisko 6 lat. W czasie zajęć bardzo często stosuję naukę przez zabawę. Jestem zwolennikiem takiego nauczania. A dlaczego? Opowiem o tym w niniejszym artykule.
