Mama dwóch chłopców w wieku przedszkolnym, dla których tworzy domowe przedszkole. Prowadzi konto na Instagramie, gdzie pokazuje codzienne życie z dziećmi w domu oraz dzieli się pomysłami na edukacyjne gry i zabawy.

Paulina Wrona

Zaczęłam wtedy mocno śledzić to, na jakich aktywnościach edukacyjnych spędzają czas dzieci, które chodzą do placówek, aby mieć rozeznanie, w jakich obszarach się poruszać w moich poszukiwaniach. Podczas przeglądania stron internetowych pierwsze, co mnie zaskoczyło, to liczba wszelkich pomocy edukacyjnych, do których dzieci mają dostęp.

Biorąc pod uwagę fakt, że nie mamy wielkiego domu, nie mogliśmy pozwolić sobie na setkę pomocy i materiałów edukacyjnych, bo zwyczajnie nie było na to miejsca. Poza tym to sporo kosztuje. Wtedy postanowiliśmy, aby decydować się tylko na te pomoce, które spełniają kilka naszych wymogów, np. aby były odpowiednie zarówno dla młodszego jak i starszego syna albo, aby nie były to rzeczy o kolosalnych rozmiarach.

Miałam wrażenie, że w moich poszukiwaniach doszłam do końca Internetu, aby mieć pewność, że wybrałam tylko te rzeczy, które będą dla nas najlepsze. O ile z pomocami do nauki liter czy czytania nie było problemu, tak zdecydowanie się na pomoce dotyczące szeroko pojętej matematyki stanowiło już dla mnie kłopot.

I wcale nie chodzi tu o ich brak, wręcz przeciwnie! Zostałam zasypana mnogością wszelkich matematycznych materiałów i pomocy. Skąd więc problem? Prawie wszystkie te rzeczy nie spełniały naszych wymogów, o których pisałam wyżej. Pomoc do nauki cyfr, pomoc do nauki dodawania i odejmowania, pomoc do... Rozumiecie? Było mnóstwo rzeczy, które miały w zamyśle nauczyć dziecko pojedynczej umiejętności. Nie znalazłam takich, które łączyłyby to wszystko.

W rozmowie z koleżanką zaczęłam trochę narzekać na ten temat i wtedy poleciła mi Karty Grabowskiego, którymi mocno się zachwycała. Zaufałam jej, kupiłam i przepadłam! Ale... to, że ja przepadłam to nic, bo moje dzieci zakochały się w nich po uszy!

Młodszy syn, który dopiero wchodzi w świat cyferek i który nie był do tej pory chętny, aby działać z matematycznymi pomocami, codziennie sam sięga po Karty, a nauka nareszcie przestała mu się kojarzyć z czymś trudnym i nudnym. Natomiast starszy syn, który jest miłośnikiem wszelkich zadań i zagadek matematycznych, za pomocą tych samych kart rozwija swoje zainteresowania i zwiększa kompetencje matematyczne. To znaczy, że udało się spełnić jeden z ważniejszych warunków naszych poszukiwań — połączenie dwóch zupełnie innych poziomów nauki i możliwość indywidualnego dopasowania zabawy do każdego z naszych dzieci.

Jak wykorzystujemy Karty Grabowskiego w naszym domowym przedszkolu i jak to się dzieje, że dzieci same chętnie po nie sięgają?

Wychodzę z założenia, że jeśli mamy coś „pod ręką”, to chętniej po to sięgamy. W przypadku zabawek czy pomocy działa to tak samo. Wiadomo, że puzzle schowane na dnie szafy nie wzbudzą zainteresowania dzieci. Dlatego mamy w salonie swoją szumnie nazywaną przestrzeń edukacyjną, gdzie przechowujemy wszelkie narzędzia do nauki. W jednym koszyczku, na wysokości wzroku, znajdują się również Karty Grabowskiego. W ciągu dnia, przechodząc przez mieszkanie, chłopcy sami po nie sięgają, więc są one w użyciu codziennie.

 Zauważyłam, że im mocniej naciskamy na nasze dzieci, aby czegoś się nauczyły, tym bardziej ich do tego zniechęcamy. W przypadku młodszego syna użycie słowa „pouczymy się” dyskwalifikuje całą aktywność już na początku. Dlatego forma gry, zabawy, rozgrywki sprawdza się u niego najlepiej. Zamiast: „Pouczmy się dziś dodawania”, mówię do niego: „Stasio, mam ochotę zagrać w Rodzynka. Jesteś w tym niezły, może uda mi się wreszcie cię pokonać? Spróbujemy?”. I bum! Dziecko zaczyna grę i uczy się poprzez zabawę, nawet nie wie, kiedy.

Przy wyborze pomocy edukacyjnych brałam pod uwagę również odmienność temperamentów moich dzieci. W grupie przedszkolnej może bardziej widoczna jest ta różnorodność, ale wśród rodzeństwa również. Są dzieci, które uwielbiają rywalizację i gry wyzwalające duże emocje. Natomiast są też takie, które wolą samodzielne, spokojne zabawy. Zdarza się, że dzieci o tak odmiennych temperamentach są rodzeństwem, warto mieć to na uwadze i wybierać taki sposób na zabawę czy naukę, aby każde z nich czuło się dobrze. Karty Grabowskiego dają nam taką możliwość – wykorzystujemy w nich opcję gier solo jak i w grupie, cichych jak i tych, które budzą w dzieciach spore emocje rywalizacji.

 Chociaż moje dzieci lubią wszelkie aktywności stolikowe, to w moich poszukiwaniach, o których pisałam na początku, zwracałam uwagę na takie pomoce edukacyjne, które nie zajmują dużo miejsca. Często podróżujemy, a zabieranie ze sobą dużych gier czy zabawek jest wtedy uciążliwe. Dlatego tak mocno sprawdzają się u nas kompaktowe rozwiązania. Karty Grabowskiego ze względu na swoją „kieszonkową” wielkość są dla nas idealne. W małej paczuszce znajdują się ogromne możliwości zabawy!

Ulubiona pomoc matematyczna moich dzieci... i rodziców :-)

Okazało się, że z jedną pomocą edukacyjną jesteśmy w stanie nauczyć się i poćwiczyć matematykę na różnych poziomach! Zarówno zestaw „Dodawanie i odejmowanie” jak i „Gry logiczne” to pozycje, które powinny znaleźć się w wyprawce przedszkolnej/szkolnej, aby pomagać dzieciom poznawać, rozumieć i rozwijać wszelkie kompetencje matematyczne.

Początki naszego domowego przedszkola

Można powiedzieć, że prawie całe swoje życia gra w karty :) Współtwórca marki założonej w latach 90 przez swojego ojca, Andrzeja Grabowskiego. Wychował się na Kartach Grabowskiego. Dzisiaj zarządza firmą i odpowiada za generowanie nowych pomysłów i nakreślania dalszych kierunków działania. Uwielbia pracę z ludźmi. Twórca kanału na Youtubie i podcastu na Spotify 

. W programie Karty Na Stół opowiada o tym, jak z sukcesem rozwijać własną firmę i mieć przy tym dużo czasu dla rodziny.

Mateusz Grabowski

Z kolei dzieci żyją w otoczeniu, w którym mają wokół siebie masę bodźców, które nie pomagają im rozwijać skupienia, koncentracji i umiejętności nudzenia się. Bardzo łatwo jest nam też oddalić się od siebie. Jesteśmy czasami zbyt pochłonięci codziennością, żeby z pełną uważnością skupić się na sobie i na swoich dzieciach. Ja sam tak ostatnio miałem i chcę się podzielić z Wami moją refleksją i słowami, które zmieniły sytuację o 180 stopni.

Ostatnio miałem sporo na głowie. Zarówno prywatnych, jak i zawodowych spraw. Mogę śmiało powiedzieć, że byłem nieobecny.

Jednocześnie nasze dzieci miały w tym okresie trudniejszy czas. Nie chciały się ze sobą bawić (a naprawdę się lubią i potrafią to robić). Nie potrafiły przez dłuższy czas się na czymś skupić. Z kolei 5-latek – synek – na wszystko mówił nie i na wszystko się buntował.

Pewnego dnia, kiedy synek kolejny raz się zdenerwował, mówiąc „nie” na wszystko co go spotyka – pobiegł zapłakany do swojego pokoju.

Nie wiedziałem do końca co zrobić. Niestety nikt nam rodzicom nie dał jasne instrukcji obsługi, co w takich sytuacjach działa.

Poszedłem do niego na górę i nie powiedziałem nic, poza dwoma słowami.

Synek na mnie spojrzał i powiedział: „TAK!”

Przestał płakać, zaczął momentalnie się uśmiechać i zaczęliśmy bawić się Jego samochodzikami.

To był moment, który bardzo mnie wzruszył, bo uświadomiłem i przypomniałem sobie 2 rzeczy.

Po pierwsze – za rzadko się ostatnio z nim bawiłem i powinienem to robić częściej.

Po drugie – dziecko ma swoje wyzwania i zmartwienia, których nie powie wprost, bo jeszcze nie umie. Ale – ja jako rodzic – mogę mu pomóc.

Dając mu bliskość, empatię i zaangażowanie.

Wydaje się to niewiarygodne, ale od tego momentu sytuacja zmieniła się o 180 stopni. Dzieci znów zaczęły się wspólnie bawić. Synek zaczął też coraz więcej mówić o tym, co go martwi (np. że Jego ulubionego kolegi nie ma już dłuższy czas w przedszkolu i za nim tęskni).

Ta sytuacja uświadomiła mi, jak my – dorośli – bardzo niewielkimi gestami czy słowami – możemy BARDZO pomóc naszym dzieciom. Tylko żeby to zrobić – niekoniecznie powinniśmy oceniać świat dziecka przez nasz pryzmat i doświadczenia. Tylko wyłączyć nasze „dorosłe poważne myślenie” i skupić się na dziecku i może właśnie zadać pytanie: „Pobawimy się?”

Chwila uważności. Dlaczego jest tak ważna w kontaktach z naszymi dziećmi?

Jestem nauczycielem edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej z językiem angielskim. Pracuję z dziećmi w wieku przedszkolnym w dużej grupie oraz indywidualnie. Jestem miłośniczką nauczania matematyki metodą "Dziecięcej matematyki" prof. Gruszczyk- Kolczyńskiej. Można mnie znaleźć na Instagramie @kolorujedzieciecyswiat

Joanna Albecka

Dla edukacji przedszkolnej pozycjami, którymi warto się zainteresować są: Gry logiczne, Bączek matematyczny i oczywiście Dodawanie i odejmowanie. Te propozycje chodź niepozorne, niosą ze sobą edukacyjną moc.

Wszystkie gry, o których wspominam, zostały sprawdzone przez 25-ciu zerówkowiczów z grupy „Skrzaty”. Pierwszą kwestią jaką radzę zrobić przedstawiając grupie koncept jakiejkolwiek pozycji od Kart Grabowskiego to stworzyć zasady korzystania z nich. W mojej grupie w kodeksie znalazły się m.in. zapisy o maksymalnej liczbie dzieci przy jednym zestawie (w naszym przypadku to 6 osób), miejscu korzystania (u nas stół), czasie, w którym można z niego korzystać (u nas- w czasie wolnym). Dzięki temu dzieci mogą z nich korzystać kiedy chcą, a ja mam kontrolę nad przebiegiem gier- mogę służyć pomocą i wiem na jakim etapie edukacyjnym są moi wychowankowie.

Rozgrywki kartami „Dodawanie i odejmowanie” były u nas dość regularne, ale w małych grupach, popołudniami. Mówią, że w miarę jedzenia apetyt rośnie. Podobnie było u mnie. W mojej głowie pojawiła się myśl nie dająca mi spokoju. Mianowicie w jaki sposób wykorzystać „

Karty Grabowskiego. Dodawanie i odejmowanie

” jednocześnie pracując ze wszystkimi dziećmi, na jednym zestawie. To było wyzwanie, postawione samej sobie, która rozmija się ze sztuką zabawy kartami. Jednak realia edukacyjne bywają brutalne. Teza została postawiona. Czas przejść do ich realizacji.

Pierwsza gra jaka przyszła mi do głowy, realizując ten eksperyment to „Rodzynek”. Dzieci dostały pisaki i białe tabliczki/ zalaminowane, sztywne, białe kartki, ściereczkę/chusteczkę, liczydła/palce/liczmany. Zestaw kart i magnesy znajdują się w rękach nauczyciela. 

Warto wcześniej wziąć pod wzgląd umiejętności wychowanków i zacząć od kart z mniejszymi nominałami. Pierwsze co zrobiliśmy to uzgodniliśmy zasady: podczas rozgrywek można korzystać z liczydła/ liczmanów/ palców, można podejść bliżej tablicy, nie wykrzykujemy wyniku, a zapisujemy go na tabliczce (żeby nie zapomnieć), dzieci mogą na tabliczce zapisać dane jakie potrzebują, czekamy na to, aż większość dzieci skończy dochodzić do wyniku. Jeśli chodzi o zasady i cel, to dzieci już je znały, a przebieg gry pozostaje taki sam jak podczas rozgrywek przy stoliku. Wyciągałam ze stosu trzy karty, ustalam ich sumę i podaję ją dzieciom. Na tablicy umieściłam dwie z trzech kart. Zadaniem dzieci jest dowiedzieć się jaki nominał karty posiadałam w ręku. Na początku jest chaos, jednak z kolejnymi minutami wszyscy pracują i starają się znaleźć odpowiedź na zagadkę. 

Podanie rozwiązania to nie jest jedyna rzecz, którą należało wykonać. Dzieci mają za zadanie wytłumaczyć jak doszły do własnych wniosków. Rozgrywka nie musi być prowadzona jedynie przez nauczyciela. Z czasem warto aby grę prowadziły dzieci. W takiej sytuacji do talii trafiały karty o mniejszych nominałach.

Drugą grą był „Jubiler”. Zasady ustalone w poprzedniej grze pozostają bez zmian. Dzieci mogą oczywiście korzystać ze wszelkich pomocy jak liczydła czy palce. Przyczepiałam karty do tablicy tak samo jakbym rozłożyła je na stole. Dzieci wybierały karty (podchodziły do tablicy i wskaźnikiem wskazywały które karty mam odsłonić- było to spowodowane głównie warunkami). 

Zadaniem dzieci jest odnalezienie wśród odkrytych kart takich, które razem dadzą sumę 10. Takowe karty razem tworzą sztabkę złota. Gdy możliwość stworzenia sztabek się skończyła, rozgrywka dobiega końca, a dzieci ustaliły liczbę kart. Wygrali ci którzy mieli więcej kart lub sztabek. 

Ta gra nie tylko łączy ze sobą dobrą zabawę z rachowaniem, ale można też dołożyć odrobinę rywalizacji. Dzieci można podzielić na zespoły, a nauczyciel się przysłuchuje lub przybiera rolę prowadzącego- jak w teleturnieju. U nas sprawdziła się wersja: Skrzaty kontra Pani Asia.

Czy zabawy kartami w dużej grupie są możliwe do zorganizowania? Tak, i są świetnym urozmaiceniem, dodatkiem, ciekawostką którą można wykorzystać zapełniając czas np. czekając na posiłek. Jednak ten sposób- pracy na jednym zestawie, w dużej grupie może być traktowany jako główny element zajęć. Aczkolwiek jeśli chcecie wycisnąć karty jak sok z cytryny, to najlepszym sposobem rozgrywania gier proponowanych przez Karty Grabowskiego są w małych grupach, w parach lub indywidualnie. W mojej grupie najczęściej dochodzi do tego, kiedy dzieci mają czas dla siebie, a ja nie mam naglących obowiązków związanych z pracą. Wtedy najczęściej część dzieci gra, część się przypatruje i poznaje zasady gier, a pozostali korzystają z czasu wolnego. Głowy pracują, więź się zacieśnia, wieść się niesie, wszyscy zadbani i zadowoleni.

Karty Grabowskiego w przedszkolu. Czyli praca kartami w dużej grupie przedszkolnej.

Ninka (lat 6) liczyła flagi dzielnie. Z kolei Emilek (lat 4) co chwilę krzyczał: „Ninka, tam na balkonie jest flaga... i tu!!!”.

Ninka, kiedy policzyła do 33, nagle ucichła. Po chwili mówi do mnie: „Tata, a ile Ty masz lat?”

Dosłownie chwilę potem Ninka krzyczy do mnie: „TATA, PATRZ!!!”

A przed nami stoi cysterna, na której widnieje liczba 33.

Wspaniale jest patrzeć, jak dzieci fascynują się matematyką, która nas otocza. Dzieci mają naturalną chęć poznawania świata. My - rodzice - możemy dołożyć do tego swoją „matematyczną cegiełkę”. Wykorzystujmy codzienność. Zadawajmy dzieciom pytania, wciągajmy ich w zabawę. Dzięki temu będziemy budować u nich ciekawość świata, szukania różnych zależności, dostrzegania podobieństw i różnic.

Dzięki temu zbudujemy u nich podstawy do nauki matematyki w przyszłości﻿🙂﻿

PS A tak w ogóle to wiedzieliście, co oznacza ten pomarańczowy znak na cysternie ze zdjęcia? Jest to tablica ostrzegawcza informująca o przewozie materiałów niebezpiecznych. Zapis 33/1203 oznacza przewóz cieczy łatwo zapalnej, czyli benzyny. Za pomocą cyfr kodowanych jest wiele ciekawych informacji! I taki zwykły spacer może zmienić się w fascynującą, odkrywczą przygodę. A to niezłe paliwo do nauki!

Jak zbudować u dziecka podstawy do nauki matematyki w przyszłości?

Jestem absolwentem Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Politechniki Poznańskiej. Obecnie jako Certyfikowany Trener Kart Grabowskiego zajmuję się organizacją i realizacją warsztatów z Kartami Grabowskiego dla nauczycieli. 

Bartosz Trojanowski

Dlaczego warto grać Kartami w przedszkolu?

Wczesne lata życia dziecka są niezwykle ważnym okresem w jego rozwoju. Właśnie w tym czasie kształtują się podstawowe umiejętności, zdolności poznawcze, więzi społeczne i emocjonalne. Warto zatem zaszczepiać zamiłowanie do matematyki już od najmłodszych lat. Przecież nie od dziś wiadomo, że matematyka to królowa nauk 🙂 Dlatego warsztaty z Kartami Grabowskiego dla nauczycieli przedszkola stanowią nieocenioną wartość, podnosząc przy tym jakość edukacji. Nauczyciele otrzymują niezbędne narzędzia, umiejętności i wiedzę, a poznane gry i zabawy mogą być efektywnie wykorzystane w pracy, wykorzystując jedną z najlepszych metod do nauki - przez zabawę.


Jak wyglądają warsztaty dla nauczycieli przedszkola?

Przygotowując się do przeprowadzenia warsztatów w odpowiedni sposób, tworzymy plan całego spotkania. Dobór gier i zabaw jest dostosowany do potrzeb nauczycieli w taki sposób, by satysfakcja była gwarantowana. To po prostu warsztaty szyte na miarę 🙂 W trakcie tych warsztatów nasi trenerzy reagują na bieżąco i są otwarci na sugestie i potrzeby grupy uczestników. Skupiamy się przede wszystkim na 

. Wszystko po to, by dać nauczycielom jak najwięcej praktycznych wskazówek do wykorzystania na zajęciach z dziećmi. 

Powszechnie wiadomo, że dzieci w wieku przedszkolnym mają niespożyte pokłady energii. Warto ją wykorzystać, zastosować i ukierunkować na naukę przez zabawę. Karty Grabowskiego zapewniają akcję i reakcję 🙂 Proponowane gry i zabawy z pewnością wywołają fale pozytywnych emocji i jednocześnie utrzymają uwagę dzieci na dłuższy czas podczas zajęć, a to jest niezwykle ważne i pomocne. Radość, emocje, zabawa i “przemycona” nauka to doskonałe połączenie, dzięki któremu dzieci będą miały szansę na lepszy rozwój, zdobywanie umiejętności i budowanie fundamentów potrzebnych na wszystkich etapach kształcenia.

 nauczyciele otrzymują imienne certyfikaty. Przygotujemy również certyfikat dla placówki potwierdzający wykorzystywanie metody Kart Grabowskiego. Przedstawione gry i zabawy, praktyczna wiedza i umiejętności będą stanowiły gotowe scenariusze zajęć. Aby sprawnie wdrożyć gry i zabawy w przedszkolu, po warsztatach przekażemy 

  oraz atrakcyjny 25% rabat na zakup Kart i Bączka.

Warsztaty w przedszkolu przyniosą wiele korzyści zarówno dla nauczycieli, jak i dla dzieci. Nauczyciele zdobywają szeroki wachlarz propozycji gier i zabaw do wykorzystania w wielu sytuacjach edukacyjnych. Dzieci z uśmiechem na twarzy potrafią się bawić i uczyć jednocześnie. Warto wiedzieć, że Karty Grabowskiego realizują najważniejsze obszary rozwoju dziecka i wpisują się w realizację podstawy programowej wychowania przedszkolnego.

Dowiedz się więcej o warsztatach z Kartami Grabowskiego i wypełnij formularz zgłoszeniowy.

#przedszkole

Artykuły oznaczone: #przedszkole

Początki naszego domowego przedszkola

Chwila uważności. Dlaczego jest tak ważna w kontaktach z naszymi dziećmi?

Karty Grabowskiego w przedszkolu. Czyli praca kartami w dużej grupie przedszkolnej.

Jak zbudować u dziecka podstawy do nauki matematyki w przyszłości?

Warsztaty z Kartami Grabowskiego dla nauczycieli przedszkola - w jaki sposób je organizujemy…

Idź do