Specjalista od storytellingu w edukacji. Twórca Wojtas Academy - miesięcznika edukacyjnego z kursem kreatywnego myślenia i pisania. W edukacji domowej od 2020 roku. Darmowy numer jego miesięcznika dla dzieci i rodziców możesz pobrać tutaj: 

Maciej Wojtas

Rodzice, którzy postanawiają przejść na tryb edukacji domowej, to szaleńcy, którzy rzucają się na głęboką wodę. Szaleńcy, bo od tej pory wszystko będzie w ich rękach. Ta odpowiedzialność może w pierwszej chwili wręcz paraliżować.

Na szczęście strach dość szybko mija. I wtedy zaczyna się prawdziwa przygoda! Albo inaczej: jazda bez trzymanki :)

Pierwszym szokiem dla rodzica i dziecka jest to, że nagle okazuje się, że codzienna nauka zajmuje o wiele 

 niż do tej pory. Można więc zupełnie bezkarnie robić sobie 

 w środku tygodnia, w środku dowolnego dnia i np. wybrać się na jakąś krótką wycieczkę.

Mniej czasu poświęconego na naukę to mniej zużytej energii. A 

 to szansa na powstanie przestrzeni, którą dziecko może zapełnić swoimi pasjami.

Dlaczego pasje są tak ważne? Bo dzięki nim dziecko nabiera 

. Staje się coraz lepszew tym, co samo sobie wybrało i co naprawdę kocha. Ta pewność siebie sprawia, że potknięcia czy porażki, których doświadcza w innych dziedzinach – 

Nagle okazuje się, że Twoje dziecko, które miało wstręt do wszystkiego, co z daleka przypomina szkolny podręcznik albo jakkolwiek kojarzy się ze szkołą – 

. Pochłania jedną za drugą (i to z własnej, nieprzymuszonej woli).

Po pierwsze robi to dlatego, że ma na to siłę i czas. Po drugie, ponieważ często są to książki dotyczące przedmiotu jego 

. A po trzecie, bo czynność czytania tego, co nas interesuje, potrafi człowieka wciągnąć na wiele godzin.

Więcej czasu na ruch na świeżym powietrzu

To kolejna rzecz, która odróżnia dzieci uczące się w trybie edukacji domowej od pozostałych.

Odzyskanie godzin zużywanych na chodzenie do tradycyjnej szkoły sprawia, że pojawia się kolejna przestrzeń – na beztroskie zabawy pod gołym niebem. Na błogie „nicnierobienie”. Na poznawanie świata przyrody 

. Jakby tego było mało, ruch i dłuższe przebywanie na świeżym powietrzu wzmacniają 

Następne zaskoczenie, bardzo pozytywne z punktu widzenia dziecka, to 

. W edukacji domowej nie ma żadnych kartkówek, sprawdzianów, odpytywań. To znaczy mogą być, ale nikt nikomu nie stawia „cyferek”.

Jeśli już, to najpierw mówi się dziecku, co zrobiło dobrze, a dopiero potem, mimochodem wspomina się o tych drobnostkach, które musi jeszcze poćwiczyć. To tzw. 

, której prywatnie jestem wielkim fanem.

Wracając do ocen w ED, nota za całoroczną pracę jest wystawiana dopiero na sam koniec, w szkole, do której dziecko jest zapisane. Brak ocen przez pozostałą część roku szkolnego chroni dziecko przed 

Można do nich podejść w terminie, który będzie dla dziecka najbardziej odpowiedni. Częstą praktyką jest uczenie się jednego przedmiotu w całości, potem zdawanie go, potem branie się za kolejny przedmiot, znowu podejście do egzaminu – i tak dalej. Ważne: podobnie jak dzieje się to w tradycyjnej szkole, w ED oceny końcowe muszą zostawiać wystawione przed rozdaniem świadectw.

Warto dodać, że nagły dopływ wolnego czasu sprawia, że rodzic ma więcej możliwości do budowania relacji ze swoim dzieckiem. Dodatkowo, w ED rodzic-nauczyciel ma szansę pobyć z każdym z dzieckiem z osobna, poświęcając mu 100% swojej uwagi. To coś absolutnie bezcennego!

Próba nr 147 była nieudana? Nic nie szkodzi!

W tym miejscu muszę wspomnieć, że edukacja domowa to coś więcej niż tylko nauka polskiego, matematyki czy chemii. To tak naprawdę 

 i najbardziej potrzebnych życiowych umiejętności. Wśród wielu z nich wymieniłbym dwie:

1) Jak sobie pościelesz, tak się wyśpisz

ED to wolność. Ogrom wolności! Możesz spać do południa. Możesz uczyć się przez cały miesiąc tylko jednego przedmiotu. Możesz zdawać egzamin wtedy, kiedy uznasz, że jesteś do niego w pełni przygotowany.

Żeby jednak nie było zbyt różowo: ten nadmiar wolności bywa zwodniczy. Potrafi działać rozprężająco. Jeśli ktoś zupełnie odpuści naukę, wówczas ryzykuje – i to sporo. Porażka na egzaminie końcowym może oznaczać powrót do „normalnej” szkoły.

Druga rzecz, którą sam staram się przekazywać moim dzieciom, to 3 słowa: trening czyni mistrza. Nieważne, że coś ci teraz nie wychodzi. Nie stresuj się tym. Jeśli będziesz tę rzecz regularnie ćwiczył, robił postępy nawet maleńkimi krokami – to spokojnie dasz sobie z tym radę.

Edukacja domowa ma jeszcze jedną zaskakującą cechę. Nauczanie własnych dzieci – zmienia samych rodziców. Kto wie, czy to nie oni są największymi wygranymi w tej niezwykłej rozgrywce.

Z chwilą, kiedy rodzic bierze na siebie to zobowiązanie – 

 może zostać wykorzystana w celach edukacyjnych. Rodzice ze zdumieniem zauważają, że 

Nagle okazuje się, że internet, telewizja, podwórko, świat – wszystko aż kipi od matematycznych wzorów i kolorów. Wszystko jest 

W efekcie królowa nauk ma wielką szansę zaprezentować się dziecku jako coś szalenie przydatnego, praktycznego i 

, a nie suchego, teoretycznego i oderwanego od rzeczywistości.

Matematyka może zmienić życie Twojego dziecka

Zacząłem od odpowiedzialności i na niej chcę skończyć.

 rozwiązaniem dla każdego. Nie każdy ma czas, umiejętności czy możliwości, żeby wziąć na swoje barki tak wymagające zadanie.

Każdy rodzic może natomiast wziąć na siebie pełną 

odpowiedzialność za rozwój matematyczny

 swoich dzieci. Do tego potrzeba jednak zupełnie

. Jeśli Twoje dziecko nauczy się tak myśleć, jeśli będzie potrafiło łączyć fakty i wyciągać konstruktywne wnioski, wtedy stanie się cud.

 prędzej czy później ostro poszybuje w górę. Dzięki temu Twoje dziecko będzie w przyszłości potrafiło skuteczniej radzić sobie z przeciwnościami losu.

Bo każdy, kto zna swoją prawdziwą wartość – nigdy nie da sobie wmówić, że jest nikim.

Chcesz w 2024 roku skutecznie odczarować matematykę i zacząć nowy rozdział w życiu Twojego dziecka? Na początek sięgnij po Karty Grabowskiego! :)

W ostatniej części tego cyklu opiszę Ci wady edukacji domowej.

Edukacja domowa. Część pierwsza: jak zacząć tę przygodę?

Edukacja domowa. Część druga: jakie plusy widać po prawie 4 latach w ED? 

Diana Stachera

Znalezienie wartościowego czasu dla rodziny w codziennej gonitwie może być wyjątkowo trudne, szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy wszyscy jesteśmy zapracowani, dociążeni obowiązkami i funkcjonujemy w ciągłym biegu. I choć coraz częściej mówi się o tym, jak ważne jest to, żeby się zatrzymać i znaleźć przestrzeń na wspólne spędzanie czasu z dziećmi, w praktyce dla wielu rodzin to ogromne wyzwanie. A nawet gdy już ten czas się znajdzie, pojawia się pytanie, co robić, żeby nie skończyło się na indywidualnym siedzeniu z nosami w komórkach.

Istnieją sposoby, które mogą pomóc nie tylko znaleźć czas dla rodziny, ale też sprawić, że będzie on przyjemny i wartościowy dla wszystkich.

Jak wynika z badania „Polacy o wychowaniu dzieci” przeprowadzonego i opublikowanego przez CBOS w 2022 roku[1]tylko 57% badanych uważa, że Polacy za mało czasu i uwagi poświęcają swoim dzieciom. W 2009 roku taką opinię wyraziło aż 72% respondentów. Warto jednak zauważyć, że jednocześnie wzrósł też odsetek Polaków, którzy uważają, że rodzice za bardzo koncentrują się na swoich dzieciach i poświęcają im zbyt dużo czasu oraz uwagi (9% do 15% w 2009 r.). Badania badaniami, jednak każdy rodzic wie, jak wygląda jego własna sytuacja i każdego dnia mierzy się z wieloma trudnymi decyzjami, by lawirując na zakrętach codzienności, zatrzymać się i być w pełni ze swoimi pociechami, a nie tylko w sposób automatyczny wykrzyczeć „Weź kanapkę i jabłko!” lub odruchowo zapytać „Jak było dziś w szkole?”.

A przecież wszyscy wiemy, że życie z bliskimi to nie tylko zdania, polecenia czy pytania, na których często nawet się nie skupiamy. Życie rodzinne to wspólny czas, obecność, zrozumienie, szacunek, otwartość, radość z bycia razem i świadomość, że nie jesteśmy sami, bo mamy bliskich, którzy są, i dla których my również powinniśmy „BYĆ”!

Jak pokazują wyniki najnowszych badań, spora część rodziców „JEST” obecna w życiu swoich dzieci i znajduje dla nich czas.

Aż 63% rodziców w Polsce twierdzi, że w zasadzie codziennie znajduje czas, by rozmawiać z dzieckiem o jego codziennych sprawach czy przeżyciach. 30% robi to kilka razy w tygodniu. Znacznie mniej osób biorących udział w badaniu – 38% – codziennie odrabia z dzieckiem lekcje, a 33% robi to kilka razy w tygodniu. Zaledwie 18% rodziców prawie wcale nie angażuje się w odrabianie lekcji z dzieckiem. Jak pokazuje badanie, częściej czynność tę wykonują matki niż ojcowie (odpowiednio 54% wobec 20%), co może wynikać nie tyle z kwestii ilości wolnego czasu, ale bardziej norm społecznych.

40% rodziców codziennie spędza z dzieckiem czas na zabawie lub spacerowaniu, a 34% udaje się to robić kilka razy w tygodniu. 23% rodziców bawi się lub spaceruje z dzieckiem tylko w niedzielę lub inne dni wolne, a zaledwie 4% nie robi tego prawie wcale. Ciekawostką jest, że aż 33% rodziców praktycznie codziennie poświęca czas na wykonywanie wspólnie z dzieckiem obowiązków domowych, a kolejne 44% robi to kilka razy w tygodniu, zaś tylko 8% prawie nigdy nie spędza z dzieckiem czasu w taki sposób.

Na szczęście spada odsetek rodziców spędzających z dziećmi czas na oglądaniu telewizji. 31% ankietowanych robi to codziennie, około 1/3 badanych – kilka razy w tygodniu, a wcale – 13%. Badanie „Polacy o wychowaniu dzieci” nie dało odpowiedzi na pytanie, ile czasu dzieci spędzają samotnie przed ekranami (smartfonów, tabletów i innych urządzeń), choć tu z pomocą przychodzą inne organizacje, z badań których wynika, że w zależności od wieku dzieci jest to od kilkudziesięciu minut do nawet kilku godzin dziennie. A zbyt wiele czasu przed ekranami spędzają już nawet przedszkolaki. Ograniczenie czasu przed telewizorem, komputerem czy telefonem to jedno z kluczowych działań, jakie powinni podejmować rodzice. Dzięki temu wszyscy mogą zyskać czas na spędzenie go wspólnie.

Rodzice w Polsce czytają dzieciom i organizują im wyjścia

Aż 32% rodziców codziennie czyta dziecku książkę. Kilka razy w tygodniu robi to 28%, ale też ponad jedna piąta (21%) prawie wcale nie czyta swoim pociechom. Obecnie rodzice częściej zabierają też dzieci do kina lub teatru – aż 58% badanych rodziców ma czas na wyjście do kina lub teatru tylko w niedzielę i inne dni wolne, a jedynie 4% – częściej. Aktualnie nieco rzadziej niż w 2009 roku rodzice zabierają dzieci na zakupy, choć aż co dziesiąta osoba spędza w ten sposób czas ze swoim dzieckiem niemal codziennie (10%), a aż 55% – kilka razy w tygodniu.

I choć ponownie z badań wynika, że coraz częściej Polakom udaje się znaleźć czas dla dzieci, to widać, że nadal bardzo często brakuje pomysłów na to, jak spędzić go ciekawie i z satysfakcją dla obu stron.

Przychodzimy zatem z pomocą i przedstawiamy nasz worek pomysłów na to, jak można spędzać czas z dziećmi w sposób atrakcyjny i wartościowy. Ale najpierw słów kilka o tym, o czym warto pomyśleć jeszcze przed wyborem najciekawszych aktywności – jak znaleźć czas!

Trzeba odpowiednio wcześnie, a nawet cyklicznie planować czas, który chce się spędzić z rodziną. Można to robić w kalendarzu, na planerze na lodówce lub w specjalnej aplikacji. Najlepiej uzgadniać to z pozostałymi członkami rodziny. Dzięki temu wszyscy będą mieć świadomość, że mają zarezerwowany czas dla siebie i nie będą planować innych zajęć w tym czasie. Planowanie to dobry sposób na zacieśnienie więzi rodzinnych i uczenie dzieci tej jakże przydatnej w życiu umiejętności. By jednak mogło się to udać, nie można zapominać o wspólnym ustaleniu priorytetów, czyli tym, co dla każdego z osobna i całości jako rodziny jest faktycznie ważne. Dzięki temu można skupić się na tym, co jest naprawdę istotne dla wszystkich i znaleźć na to czas bez szukania zbędnych wymówek.

Wspólne cele to kolejny element, który warto ustalić całą rodziną i odpowiednio wcześniej. Wyjazd na wakacje, rodzinne wydarzenie, zakup kampera, zdrowe odżywianie, plan wspólnych ćwiczeń, remont domu czy oszczędzanie na konkretny pomysł – dzięki określeniu celu łączącego wszystkich członków rodziny możliwe jest skupienie się na nim i wspólne planowanie, podczas którego spędzamy razem czas, czemu może towarzyszyć wiele radości.

Worek pomysłów na wartościowe spędzanie czasu z dziećmi

Warto zadbać o jedzenie posiłków razem z rodziną. To dobry moment, aby porozmawiać i spędzić czas razem. Nawet gdyby okazało się, że jest to możliwe tylko raz dziennie, jest to ta czynność, o którą warto powalczyć. Podczas wspólnego jedzenia, a tym bardziej jego przygotowywania, można omówić wydarzenia danego dnia i plany na kolejne dni, ale też porozmawiać o rzeczach ważnych i przyjemnych, lub trudnych i będących wyzwaniem.

Dobrze jest organizować czas na gry i zabawy, w które będą mogli zaangażować się wszyscy członkowie rodziny. To świetny sposób na pobycie razem i zacieśnienie więzi, ale też na naukę, rozwój kreatywności czy innowacyjności. To również najlepsza droga uczenia się, jak sobie radzić z emocjami związanymi z sukcesami, ale też z porażkami oraz przestrzegania określonych zasad lub tworzenia własnych. Gry i zabawy mogą odbywać się w domu, w podróży czy na świeżym powietrzu. Mogą mieć charakter zabaw intelektualnych, ale też ruchowych. Wszystko zależy od tego, na co mają ochotę członkowie rodziny oraz o jakiej porze dnia i roku aktywności te mają się odbywać.

Zobacz także inne propozycje gier i zabaw na naszym blogu :-)

Ruletka z wykorzystaniem Bączka Matematycznego Grabowskiego

Szalona zabawa z Kartami Grabowskiego w lesie

5 sposobów na letnie zabawy z matematyką w tle

Mamo, daleko jeszcze…? Zabawa matematyczna

A może karty nad morzem? – zabawne dyktando z Kartami Grabowskiego

Świetnym pomysłem jest organizacja wspólnych wyjść, na przykład do kina, teatru, parku rozrywki czy do muzeum. To nie tylko dobry sposób na spędzenie czasu razem i zrobienie czegoś ciekawego, ale też aktywność, która pomaga w rozwoju dzieci zarówno na płaszczyźnie intelektualnej jak i społecznej. Cel wyjścia warto ustalić we wspólnym gronie, by każdy był zadowolony i spełniony. Ciekawym pomysłem jest również omówienie wspólnie spędzonego czasu, by każdy mógł się podzielić swoimi przeżyciami i spostrzeżeniami.

Warto razem gotować, piec, próbować swoich sił w malowaniu, tworzeniu biżuterii, składaniu origami, scrapbookingu, fotografii czy modelarstwie. Dobrym pomysłem jest wspólne czytanie książek, rysowanie komiksów czy układanie wierszyków. To dobry sposób na spędzenie czasu razem i nauczenie się czegoś nowego. A tu nasza wyobraźnia może nie mieć granic. To idealne działanie do zaprezentowania dziecku naszego hobby lub popróbowania wspólnie czegoś nowego, co pokaże, jak bardzo jesteśmy sobie równi, testując nowe rzeczy, i jaką ciekawość, chęć odkrywania oraz ekscytację mogą w nas wzbudzić. Plusem tych zajęć jest elastyczny czas, jaki możemy na nie poświęcić.

To, w jaki sposób spędzimy wakacje, weekendy czy święta powinno się planować z całą rodziną. Nowe destynacje, mniej lub bardziej dostosowane do hobby czy zainteresowań poszczególnych członków rodziny to zawsze możliwość odkrywania czegoś nowego. Poznawanie nowych zakątków świata, nawet jeśli znajdują się bardzo blisko domu, to zawsze świetnie spędzony czas.

To wszystko może pochłonąć bliskich jeszcze na długo przed dniem samej wycieczki. Wyjazdy rodzinne warto bowiem odpowiednio zaplanować, a w proces ten powinni być zaangażowani wszyscy, którzy potrafią już płynnie mówić. Nie chodzi bowiem tylko o wybór miejsca, ale tego wszystkiego, co będzie można zobaczyć czy przeżyć na miejscu. A przecież każdy może mieć inne potrzeby.

Wspólne projekty, na przykład remont domu czy ogródka, reorganizacja pokoju dla dziecka, stworzenie placu zabaw czy własnoręcznie przygotowanie prezentów dla dziadków albo innych członków rodziny to dobry sposób na spędzenie czasu razem i nauczenie dzieci umiejętności praktycznych, kreatywności, planowania i wielu innych rzeczy, które wielokrotnie przydadzą im się w życiu.

Czy jest coś wspanialszego niż wspólne celebrowanie urodzin, imienin czy świąt? To dobry sposób na zacieśnienie więzi i nauczanie dzieci szacunku dla tradycji. Warto pomyśleć na przykład o stworzeniu własnego rodzinnego święta, które będzie obchodzone w każdym roku i będzie odbywać się zgodnie z ustalonymi przez całą rodzinę zasadami. Może być to dzień spełniania marzeń, dzień bez szkoły i pracy, dzień bez „muszę” czy dzień pomagania innym w nieoczywisty sposób. Tu również ograniczeniem jest tylko wyobraźnia członków rodziny.

Dobrym pomysłem jest znalezienie wspólnego hobby. Może to być na przykład jazda na rowerze, łyżwiarstwo czy granie w planszówki albo kolekcjonowanie zabytkowych kart do gry. Dzięki odnalezieniu wspólnej pasji i jej pielęgnowaniu w gronie rodzinnym ma się znacznie więcej okazji do rozmów, wspólnego spędzania czasu, ale też do rozwoju.

Warto uprawiać sport razem z rodziną – biegać, pływać czy grać w piłkę nożną. Można też pomyśleć o dyscyplinach niszowych i bardziej nietypowych lub mniej popularnych, jak na przykład: curling, zorbing, siłowanie na palce u stóp czy mało popularna w Polsce gra w bule. Dzięki wspólnej aktywności fizycznej spędzimy więcej czasu razem i jednocześnie zadbamy o zdrowie, a wybór nietypowej dyscypliny pozwoli na odkrywanie czegoś nowego.

Jak spędzić wartościowy czas z dziećmi?

Mówiąc w sposób najbardziej ogólny, edukacja domowa jest sposobem na zrealizowanie tzw. obowiązku szkolnego. W trybie tym obowiązek jest spełniany poza szkołą.

W przeciwieństwie do niektórych krajów zachodnich, w Polsce na ED może przejść każde dziecko. Na dzień dzisiejszy (grudzień 2023) nie ma żadnych przepisów, które blokowałyby komukolwiek tę drogę, co nie znaczy, że po zmianie rządów sytuacja ta nie ulegnie zmianie.

Czy edukacja domowa jest dla każdego rodzica?

Odpowiedź brzmi: nie. Edukacja domowa wymaga od rodziców dużo większego wysiłku, niż dzieje się to w przypadku edukacji systemowej.

Oczywiście wiele tu zależy od wieku dziecka: starsze są bardziej samodzielne, często nie potrzebują pomocy w nauce, ale młodsze wymagają częstszej i dłuższej uwagi. Istnieją oczywiście przypadki, gdy oboje rodzice pracują na etacie, a ich dziecko uczy się w ED, ale należą one do mniejszości.

ED sprawdza się w tych rodzinach, w których przynajmniej jeden rodzic jest stale obecny w domu lub gdy praca zawodowa nie wymaga przebywania poza miejscem zamieszkania (przykład: prowadzenie własnej firmy, freelancing).

Czy edukacja domowa jest dla każdego dziecka?

Tak jak ED nie jest dla każdego rodzica, tak samo nie jest ono rozwiązaniem dla każdego dziecka. Czasami zdarza się, że dziecko, które przez jakiś czas uczy się w tym trybie, w pewnym momencie postanawia wrócić do tradycyjnej szkoły. Wiąże się to głównie z chęcią przebywania w większej grupie rówieśników.

ED wymaga od dziecka dyscypliny i systematyczności, ponieważ brak w niej jest motywatorów takich jak chociażby oceny cząstkowe. Jedynym sprawdzianem wiedzy i umiejętności są w tym trybie końcoworoczne egzaminy.

Uczestnictwo w ED jest, podobnie jak w tradycyjnej szkole, bezpłatne. Nie oznacza to jednak, że rodzice nie ponoszą kosztów edukacji swoich dzieci. Wszystkie zajęcia tzw. „pozalekcyjne” muszą oni opłacać z własnej kieszeni.

Co trzeba mieć, żeby przejść na edukację domową?

Dwie rzeczy. Chęć i odwagę. O ile z chęciami zwykle nie ma problemów, to z odwagą jest już gorzej. Bardzo ciężko jest bowiem przepracować 

W końcu sami chodziliśmy do tradycyjnej szkoły. Nasi rodzice, dziadkowie, a nawet pradziadkowie robili dokładnie to samo.

Niezmiernie trudno jest być pierwszą osobą w rodzinie, która robi wyłom w tak silnie zakorzenionej tradycji. To dlatego decyzja o wejściu do zupełnie „nowej rzeki” bywa okupiona tak dużym bólem!

Ciężko jest przepracować to wszystko w swojej głowie, ale nieporównanie trudniej jest powtórzyć ten sam manewr 

Najczęściej przeciwnikami ED są nasi rodzice, którzy nie wyobrażają sobie tego, że to nie zawodowi nauczyciele będą przekazywać wiedzę ich wnukom – tylko my, ludzie wykształceni do zupełnie innych celów.

Nasi rodzice nie wyobrażają sobie, że można spokojnie żyć sobie w świecie, w którym nie ma ocen, klasówek i kartkówek, a jedynym sprawdzianem jest tak naprawdę końcowy egzamin.

Rzadziej, ale i tak dość często, trzeba przekonywać ludzi z naszego pokolenia: wujków i ciocie tych dzieci, które chcemy uczyć w domu.

Zdarzają się też pęknięcia w samych związkach. Bywa na przykład tak, że ona jest zauroczona ED i nie wyobraża sobie innej opcji, a on kategorycznie się na to nie zgadza.

Jeśli więc pewnego dnia postanowisz zakomunikować swojej rodzinie, że przechodzisz na edukację domową, to bądź gotowy/gotowa na to, że Twój pomysł 

Przekonanie rodziny, zarówno tej bliższej, jak i dalszej do swoich planów to dopiero połowa sukcesu. Czasami trzeba być przygotowanym na pytania obecnych nauczycieli naszych dzieci.

Dla nich taka decyzja może wydawać się zupełnie niezrozumiała. Szczególnie wtedy, gdy ich kariera zawodowa to x-dziesiąt lat spędzonych w szkole systemowej, czyli tradycyjnej. Tutaj najprawdopodobniej padną argumenty o braku socjalizacji.

Wszelkie „sprawy papierkowe” związane z tą operacją są proste. Szczegóły bez trudu znajdziesz w internecie. Jedyna naprawdę poważna przeszkoda, na jaką można się natknąć, to wspomniane wcześniej reakcje otoczenia.

O tym, że przeszkoda ta jest powszechna, świadczą powtarzające się regularnie posty publikowane w grupach poświęconych ED, w których rodzice pytają, jak przekonać ojca, matkę, dziadków, nauczycieli, a nawet współmałżonka do tej formy edukacji.

1) Znajdź szkołę przyjazną edukacji domowej.

3) Przygotuj się na wyzwanie, głównie mentalne.

Dwie rzeczy, których z pewnością się nie spodziewasz.

Pierwsza to nagły nadmiar wolnego czasu, który spadnie na Twoje dziecko. To nagłe zachłyśnięcie się „wolnością” może jednak dla niektórych być pułapką.

Nadmiar czasu zwyczajnie rozleniwia, a ED, jak wspomniałem wcześniej, wymaga od dziecka żelaznej dyscypliny i systematyczności. Najlepiej jest uczyć się codziennie, a nie jak „typowy student” – rzucić się do czytania podręczników na tydzień przed sesją egzaminacyjną.

Tym bardziej, że egzamin z każdego przedmiotu przypomina trochę większą klasówkę, co sprawia, że nie wiadomo, na jakie pytania się trafi. Innymi słowy, trzeba być przygotowanym z każdego tematu (zrealizować całą podstawę programową i przerobić cały podręcznik z danego przedmiotu).

Druga rzecz to szkolne nawyki i schematy myślenia, które będą dawać o sobie znać w pierwszych miesiącach po przejściu w tryb ED. Nie znaczy to, że szkolne nawyki i schematy są złe. Są po prostu na tyle odmienne od tego, co proponuje ED, że różnica ta będzie z pewnością trudna do przeoczenia.

W kolejnej części opiszę Ci zalety ED.

Edukacja domowa. Część druga: jakie plusy widać po prawie 4 latach w ED?

#edukacjadomowa

Artykuły oznaczone: #edukacjadomowa

Edukacja domowa. Część druga: jakie plusy widać po prawie 4 latach w ED?

Jak spędzić wartościowy czas z dziećmi?

Edukacja domowa. Część pierwsza: jak zacząć tę przygodę?

Idź do