Jestem absolwentką Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza na kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna — Nowe media. Obecnie pracuję w Kartach Grabowskiego w dziale marketingu.

Ewelina Kupczyńska 

Uroczysta gala rozdania nagród odbyła się w Teatrze Capitol w Warszawie, a prowadziła ją Paulina Chylewska. Nie posiadamy się z radości z powodu naszej wygranej, tym bardziej że w kapitule konkursu zasiadło zacne grono specjalistów i wspaniałych ludzi, takich jak: Artur Barciś, Katarzyna Bosacka, Andrzej Seweryn, Marcin Perfuński, Aleksandra Piotrowska.

Konkurs organizowany jest przez Komitet Ochrony Praw Dziecka i objęty jest honorowym patronatem Rzecznika Praw Dziecka, Rzecznika Praw Obywatelskich i Jolanty Kwaśniewskiej, dlatego bardzo się cieszymy z takiego wyróżnienia! Wygrana kolejny raz udowadnia nam, jak ważna jest edukacja matematyczna dzieci. Uwielbiamy łączyć zabawę z nauką, a nagroda dowodzi, że takie podejście do tematu jest wciąż bardzo potrzebne we współczesnej edukacji.

To cztery rodzaje kart wraz z książkami z opisem emocjonujących gier:

Gry logiczne – 41 gier i 60 łamigłówek

To daje łącznie ponad 200 różnorodnych gier i łamigłówek!

Naszą misją jest budowanie pozytywnego nastawienia do nauki matematyki, dlatego z dumą i z jeszcze większą pasją będziemy kontynuować nasze działania i uczyć przez zabawę, by być przyjaznym dzieciom!

Jeśli szukacie sprawdzonego sposobu na naukę matematyki przez zabawę dla swoich pociech, to zapraszamy tutaj: 

Karty Grabowskiego przyjazne dzieciom! Po raz kolejny!

Jestem nauczycielem edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej z językiem angielskim. Pracuję z dziećmi w wieku przedszkolnym w dużej grupie oraz indywidualnie. Jestem miłośniczką nauczania matematyki metodą "Dziecięcej matematyki" prof. Gruszczyk- Kolczyńskiej. Można mnie znaleźć na Instagramie @kolorujedzieciecyswiat

Joanna Albecka

Dla edukacji przedszkolnej pozycjami, którymi warto się zainteresować są: Gry logiczne, Bączek matematyczny i oczywiście Dodawanie i odejmowanie. Te propozycje chodź niepozorne, niosą ze sobą edukacyjną moc.

Wszystkie gry, o których wspominam, zostały sprawdzone przez 25-ciu zerówkowiczów z grupy „Skrzaty”. Pierwszą kwestią jaką radzę zrobić przedstawiając grupie koncept jakiejkolwiek pozycji od Kart Grabowskiego to stworzyć zasady korzystania z nich. W mojej grupie w kodeksie znalazły się m.in. zapisy o maksymalnej liczbie dzieci przy jednym zestawie (w naszym przypadku to 6 osób), miejscu korzystania (u nas stół), czasie, w którym można z niego korzystać (u nas- w czasie wolnym). Dzięki temu dzieci mogą z nich korzystać kiedy chcą, a ja mam kontrolę nad przebiegiem gier- mogę służyć pomocą i wiem na jakim etapie edukacyjnym są moi wychowankowie.

Rozgrywki kartami „Dodawanie i odejmowanie” były u nas dość regularne, ale w małych grupach, popołudniami. Mówią, że w miarę jedzenia apetyt rośnie. Podobnie było u mnie. W mojej głowie pojawiła się myśl nie dająca mi spokoju. Mianowicie w jaki sposób wykorzystać „

Karty Grabowskiego. Dodawanie i odejmowanie

” jednocześnie pracując ze wszystkimi dziećmi, na jednym zestawie. To było wyzwanie, postawione samej sobie, która rozmija się ze sztuką zabawy kartami. Jednak realia edukacyjne bywają brutalne. Teza została postawiona. Czas przejść do ich realizacji.

Pierwsza gra jaka przyszła mi do głowy, realizując ten eksperyment to „Rodzynek”. Dzieci dostały pisaki i białe tabliczki/ zalaminowane, sztywne, białe kartki, ściereczkę/chusteczkę, liczydła/palce/liczmany. Zestaw kart i magnesy znajdują się w rękach nauczyciela. 

Warto wcześniej wziąć pod wzgląd umiejętności wychowanków i zacząć od kart z mniejszymi nominałami. Pierwsze co zrobiliśmy to uzgodniliśmy zasady: podczas rozgrywek można korzystać z liczydła/ liczmanów/ palców, można podejść bliżej tablicy, nie wykrzykujemy wyniku, a zapisujemy go na tabliczce (żeby nie zapomnieć), dzieci mogą na tabliczce zapisać dane jakie potrzebują, czekamy na to, aż większość dzieci skończy dochodzić do wyniku. Jeśli chodzi o zasady i cel, to dzieci już je znały, a przebieg gry pozostaje taki sam jak podczas rozgrywek przy stoliku. Wyciągałam ze stosu trzy karty, ustalam ich sumę i podaję ją dzieciom. Na tablicy umieściłam dwie z trzech kart. Zadaniem dzieci jest dowiedzieć się jaki nominał karty posiadałam w ręku. Na początku jest chaos, jednak z kolejnymi minutami wszyscy pracują i starają się znaleźć odpowiedź na zagadkę. 

Podanie rozwiązania to nie jest jedyna rzecz, którą należało wykonać. Dzieci mają za zadanie wytłumaczyć jak doszły do własnych wniosków. Rozgrywka nie musi być prowadzona jedynie przez nauczyciela. Z czasem warto aby grę prowadziły dzieci. W takiej sytuacji do talii trafiały karty o mniejszych nominałach.

Drugą grą był „Jubiler”. Zasady ustalone w poprzedniej grze pozostają bez zmian. Dzieci mogą oczywiście korzystać ze wszelkich pomocy jak liczydła czy palce. Przyczepiałam karty do tablicy tak samo jakbym rozłożyła je na stole. Dzieci wybierały karty (podchodziły do tablicy i wskaźnikiem wskazywały które karty mam odsłonić- było to spowodowane głównie warunkami). 

Zadaniem dzieci jest odnalezienie wśród odkrytych kart takich, które razem dadzą sumę 10. Takowe karty razem tworzą sztabkę złota. Gdy możliwość stworzenia sztabek się skończyła, rozgrywka dobiega końca, a dzieci ustaliły liczbę kart. Wygrali ci którzy mieli więcej kart lub sztabek. 

Ta gra nie tylko łączy ze sobą dobrą zabawę z rachowaniem, ale można też dołożyć odrobinę rywalizacji. Dzieci można podzielić na zespoły, a nauczyciel się przysłuchuje lub przybiera rolę prowadzącego- jak w teleturnieju. U nas sprawdziła się wersja: Skrzaty kontra Pani Asia.

Czy zabawy kartami w dużej grupie są możliwe do zorganizowania? Tak, i są świetnym urozmaiceniem, dodatkiem, ciekawostką którą można wykorzystać zapełniając czas np. czekając na posiłek. Jednak ten sposób- pracy na jednym zestawie, w dużej grupie może być traktowany jako główny element zajęć. Aczkolwiek jeśli chcecie wycisnąć karty jak sok z cytryny, to najlepszym sposobem rozgrywania gier proponowanych przez Karty Grabowskiego są w małych grupach, w parach lub indywidualnie. W mojej grupie najczęściej dochodzi do tego, kiedy dzieci mają czas dla siebie, a ja nie mam naglących obowiązków związanych z pracą. Wtedy najczęściej część dzieci gra, część się przypatruje i poznaje zasady gier, a pozostali korzystają z czasu wolnego. Głowy pracują, więź się zacieśnia, wieść się niesie, wszyscy zadbani i zadowoleni.

Karty Grabowskiego w przedszkolu. Czyli praca kartami w dużej grupie przedszkolnej.

Współzarządzająca firmą. Współtwórca marki założonej w latach 90 przez swojego ojca, Andrzeja Grabowskiego. Autorka książek z opisami gier.

Justyna Grabowska-Dybek

Gdy dojechałyśmy do przedszkola, zadowolona córka wysiadła z samochodu i z dumą ogłosiła:

„Mamo, doliczyłam do 127! Nawet nie wiedziałam, że jest taka liczba!” 😁.

I tego zwykłego dnia, jadąc do przedszkola, dokonała swojego małego matematycznego odkrycia. Liczyła z własnej, wewnętrznej potrzeby sprawdzenia, co będzie dalej i… jeszcze dalej. Fajnie jest w takiej lekkości i ciekawości poznawać świat matematyki. I potrzeba do tego tak niewiele.

Ale wróćmy do samego liczenia. Bo chciałam dzisiaj napisać o bardzo ważnej rzeczy.

Nie ograniczajmy dzieciom zakresu liczenia!

To bardzo ważna zasada. Nie powinniśmy ograniczać dzieciom zakresu liczenia! O tym pisze już od ponad 30 lat prof. Gruszczyk-Kolczyńska. Nie sugerujmy się kartami pracy, w których dzieci zazwyczaj liczą do 10. 

Dostarczajmy naszym pociechom okazji, aby liczyło często i tak daleko, jak tylko chcą.

 Bo właśnie poprzez liczne doświadczenia w przeliczaniu różnych(!) obiektów oraz liczenie w szerokim zakresie dzieci zaczynają rozumieć sens liczb i regularność dziesiątkowego systemu liczbowego.

Od jak najmłodszych lat :) Pamiętajmy, że dzieci uczą się przez naśladowanie. Gdy będą widziały, że my – dorośli – liczymy, zaczną robić to samo. Aby dziecko liczyło sprawnie i ze zrozumieniem, musi zebrać wiele doświadczeń. Własnych doświadczeń. Nie wystarczy, że dorosły wytłumaczy, jakie są zasady – to dziecko musi tego samo doświadczyć i przejść cały proces. Nie ma drogi na skróty :) 

Liczmy więc przy dziecku i z dzieckiem jak najczęściej i zróbmy z tego codzienną zabawę!

Jakie etapy dziecko przechodzi, ucząc się liczyć?

Umiejętność liczenia (tutaj w znaczeniu: przeliczanie) rozwija się u każdego dziecka w jego własnym tempie, przechodząc jednak zawsze pewne określone etapy.

Na początku będzie więc tak, że dziecko zacznie wskazywać np. klocki, mówiąc przy tym liczebniki. Może to wyglądać tak: „jeden, dwa, jeden, dwa, jeden, trzy”. Czyli trochę tak, jakby pokazywało „Ten, i jeszcze ten i jeszcze tamten…”. Małe dzieci mają trudności, aby skoordynować gest wskazywania z wypowiadaniem liczebników. Mogą więc nie wskazać wszystkich obiektów lub wskazać kilka razy ten sam. Liczebniki więc są dla dziecka jak słowa, które wypowiada się podczas liczenia.

Z czasem dziecko zaczyna przestrzegać zasady „jeden do jednego”, czyli jeden gest, jeden wskazywany obiekt i jeden wypowiedziany liczebnik.

Musi jeszcze się nauczyć, że ostatni wypowiadany liczebnik ma specjalne znaczenie – bo to właśnie on oznacza, ile wszystkiego jest razem. Gdy liczymy z dzieckiem, zaakcentujmy ostatni liczebnik. Sprawdzając „Ile jest patyków?”, policzmy „jeden, dwa, trzy, cztery… Są cztery patyki!”

Dziecko musi jeszcze zrozumieć, że nieważna jest kolejność, w jakiej liczymy – zawsze wynik będzie ten sam.

Bardzo szczegółowo o etapach, które dziecko przechodzi, wchodząc w świat matematyki, pisze prof. Edyta Gruszczyk-Kolczyńska. Odsyłam więc do jej publikacji: „Dziecięca matematyka 20 lat później.”

Gdy dziecko popełni błąd podczas liczenia

Jak widzicie, opanowanie umiejętności przeliczania jest procesem złożonym. Wiele musi się zadziać w dziecięcej głowie i wiele doświadczeń trzeba zebrać, aby wszystko poukładać w sensowną całość. Popełnianie błędów jest czymś całkowicie naturalnym. Nie należy więc dziecka poprawiać, mówić „źle!”, tylko dostarczać okazji, aby dziecko mogło osłuchać się z liczebnikami i zrozumieć sens liczenia w działaniu.

Sprawmy, aby liczenie było codziennym elementem wspólnych zabaw. Liczmy więc wszystko, co się da. Możemy liczyć schody, samochody na parkingu, lalki, patyki zebrane na spacerze, własne palce (o! to bardzo ważne!). Policzmy razem, ile razy uda nam się od odbić balon, zanim upadnie na ziemię (to jest już trudniejsze zadanie niż liczenie elementów, które leżą np. ułożone w rzędzie przed nami).

A tutaj zebrałam kilka pomysłów z naszego bloga na różne zabawy oraz sytuacje, które mam nadzieję zainspirują was do szukania własnych pomysłów na matematyczne zabawy z liczeniem w tle:

5 zabaw, którymi wygrasz z nudą podczas jazdy samochodem

. Podróże i spacery z dzieckiem bywają wymagające:) Zwłaszcza, gdy nasz cel jeszcze daleki, a dziecko zaczyna się niecierpliwić… Warto więc mieć w zanadrzu kilka pomysłów na matematyczne zabawy. Krótko mówiąc – dwie pieczenie na jednym ogniu. Znajdziesz tu 5 propozycji zabaw, podczas których liczymy, dodajemy i odejmujemy. A przy okazji ćwiczymy spostrzegawczość i skupienie :)

. To zabawa zarówno dla przedszkolaków jak i dzieci szkolnych :) Rozwija umiejętność szacowania, dostarcza okazji do liczenia w szerokim zakresie. A przede wszystkim działa jak zastrzyk energii podczas wymagającej wędrówki :)

. Pomysł na matematyczną zabawę na 11 listopada, czyli w Święto Niepodległości (wiem, że do tego dnia jeszcze daleko, ale załączam ku inspiracji). Zobaczcie, jaką przygodą może stać się podróż samochodem, gdy zaproponujemy dzieciom, aby liczyły zawieszone na budynkach flagi…

5 sposobów na letnie zabawy z matematyką w tle

. Kolejne inspiracje do matematycznych zabaw na dworze.

. Zabawka pełna magii, którą możemy bawić się matematycznie na wiele różnych sposobów.

. Warto liczyć nie tylko w przód ale i wspak. Bo to się przyda po prostu przy odejmowaniu liczb.

Gdy dziecko jest już gotowe, możemy wprowadzać gry. Najlepiej zacząć od:

 Grając, dzieci mają wiele okazji do liczenia oraz rozwijania logicznego myślenia. Zobacz przykładową grę: 

 To drewniany bączek z zestawem prawie 200 papierowych pierścieni! Rozwija sprawność manualną, koordynację wzrokowo-ruchową oraz dostarcza wielu okazji do przeliczania i porównywania liczebności. A tutaj przykładowa zabawa: 

Matematyka może być fascynującą przygodą, pełną odkryć i dającą dużo satysfakcji. Gdy wspieramy dziecko w jego matematycznych podróżach, pomagamy mu rozwijać nie tylko umiejętności matematyczne, ale także budujemy jego większą pewność siebie.

Mamo, a co jest po 99?

Można powiedzieć, że prawie całe swoje życia gra w karty :) Współtwórca marki założonej w latach 90 przez swojego ojca, Andrzeja Grabowskiego. Wychował się na Kartach Grabowskiego. Dzisiaj zarządza firmą i odpowiada za generowanie nowych pomysłów i nakreślania dalszych kierunków działania. Uwielbia pracę z ludźmi. Twórca kanału na Youtubie i podcastu na Spotify 

. W programie Karty Na Stół opowiada o tym, jak z sukcesem rozwijać własną firmę i mieć przy tym dużo czasu dla rodziny.

Mateusz Grabowski

Rozejrzałem się dookoła, ale nigdzie nie dostrzegłem flagi.

Zapytałem go, co dokładnie ma na myśli.

Okazało się, że Emilek dostrzegł flagę Polski ułożoną z samochodów zaparkowanych pod tarasem, gdzie siedzieliśmy. Jeden był biały, drugi czerwony. Proste, prawda? Flaga Polski!

Zainspirowani tym odkryciem, postanowiliśmy szukać innych „flag” ułożonych z samochodów. To była świetna zabawa!

Przy okazji dawałem dzieciom pewne wskazówki: „Słuchajcie, widzę tutaj flagę kraju, w którym byliśmy na wakacjach rok temu. Jaki to kraj?”.

Uwielbiam takie zabawy, które dzieci same wymyślają! 😊

Gra rozwijała naszą wyobraźnię i spostrzegawczość, a ja cieszyłem się każdą chwilą spędzoną z dziećmi. Takie momenty zostają w naszej pamięci.

Zobacz, tato – tam jest flaga Polski!

Korona bywa niestety bardzo ciężka i potrzeba mądrej i sprytnej główki, by ją utrzymać i sprawnie rządzić. Na królewskiej głowie spoczywa bowiem mnóstwo obowiązków i aby im wszystkim sprostać, potrzebna jest logika, rozwaga i strategiczne myślenie.

Trzeba przecież budować sojusze. Każdy wie, że lepiej budować niż burzyć, a z grą Król Mostów (

), zbudujesz nie tylko mosty, ale na pewno nowe połączenia neuronowe, bo tutaj trzeba będzie nieźle się nagłowić i nakombinować. 

Zobacz, jak strategię ćwiczą nasze dwie małe królewny: Wiktoria i Amelia: 

#gra

Artykuły oznaczone: #gra

Karty Grabowskiego przyjazne dzieciom! Po raz kolejny!

Karty Grabowskiego w przedszkolu. Czyli praca kartami w dużej grupie przedszkolnej.

Mamo, a co jest po 99?

Zobacz, tato – tam jest flaga Polski!

Kto zostanie Królową Mostów?

Idź do