Cześć! Mam na imię Kamila i upraszczam przekaz treści edukacyjnych. Poprzez swoją pracę sprawiam, że uczniowie rozumieją i lubią przedmioty ścisłe, a to wszystko dzięki mojej współpracy z Kartami Grabowskiego. Mam przyjemność być Certyfikowanym Trenerem Kart Grabowskiego. Ukończyłam Uniwersytet im. Adama Mickiewicza na dwóch kierunkach: fizyka ogólna oraz matematyka. Jestem czynnym nauczycielem tych dwóch przedmiotów oraz wychowawcą klasy. W moim zawodzie szczególnie interesuje mnie zastosowanie kreatywnej nauki, dlatego w mojej edukacji pojawiły się Karty Grabowskiego, które wspierają przekonanie, że matematyki można uczyć się w przyjemny i efektywny sposób. W wolnej chwili tworzę autorskie materiały edukacyjne i spędzam czas z moim psem.

Kamila Kreczmer

Pomóż zrozumieć zadania na przykładach z życia

Twoja pociecha na lekcji rozwiązuje zadania, przygotowuje się do egzaminów i często zastanawia się: „po co mi to?”. Tu jest moment na to, aby pokazać, że używamy matematyki przez cały czas. Zadajesz pytanie, na którą nastawiasz budzik, by zdążyć do szkoły? Czy zdążycie do szkoły, kiedy jest korek, a właśnie wyruszyliście, pozostało 10 minut, a dwa kilometry do celu? Wysyłasz dziecko do sklepu i dajesz mu 20 zł. Jego zadaniem jest kupić dwa kilogramy bananów, a reszta, która zostanie, jest dla niego, żeby kupił coś dla siebie. Następnie szykujecie obiad. Ile będzie potrzebnych talerzy, szklanek, itp. Prosisz, żeby dziecko przygotowało sałatkę i teraz jest czas na użycie wagi - daj 20 liści sałaty, cztery łyżki kukurydzy, 10 pomidorków koktajlowych i 25 g startego sera. 

Jedziecie na wakacje i musicie wymienić walutę w kantorze. Ile musimy kupić paneli, żeby zrobić remont w Twoim pokoju? Ile litrów farby potrzebujemy do pomalowania ściany w łazience? O której musisz się położyć, aby spać 8 godzin? To tylko kilka pytań do rozpoczęcia przygody z matematyką i rodzicami.


Pamiętaj, że każdy kiedyś zaczynał naukę matematyki. Spróbuj zejść do poziomu edukacyjnego Twojego dziecka i motywuj do wykonania prostych zadań, a jak uczeń będzie gotowy, to możesz przejść do zadań trudniejszych. Bez braku motywacji, trudniej się pracuje. Należy jednak być bardzo ostrożnym, by nie popaść w pułapkę zastraszania dziecka, gdyż skutek może być odwrotny. 

Owszem, nasz podopieczny zrobi zadanie, ale bez odpowiedniej motywacji, wykona je po to, by mieć tzw. “święty spokój”. I dlatego tak ważny jest ten moment, w którym dziecko zrozumie, gdzie może w życiu wykorzystać poznaną umiejętność matematyczną. Warto tutaj pokusić się o twórcze pomysły, wykorzystać zainteresowania ucznia. I tak: dla kibica piłkarskiego:

Bez małych sukcesów uczeń nie osiągnie założonego celu. Zatem, wspieraj nawet mały postęp – będzie to owocowało w przyszłości. Jeżeli uczeń ma gorszy dzień lub nie jest jeszcze gotowy na obliczenia w „głowie”, to daj mu szansę rozpisania działania. Wiem z doświadczenia, że są uczniowie, którzy „15 razy 8” będą robili pisemnie, ponieważ czują się z tym pewnie, ale też wiem, że część z nich zrobi obliczenie w pamięci. Wynik wychodzi dokładnie taki sam. Dziecko powinno rozwiązywać zadania w dogodny dla siebie sposób, a nie narzucony jako jedyny słuszny. 

Oczywiście można pokazywać możliwości, które ułatwią czy przyspieszą obliczenia, ale to dziecko powinno najpierw zrozumieć, a następnie zaakceptować takie narzędzie, wówczas jest większa szansa, że się do niego przekona i zacznie je używać. Wyobraź sobie, że ktoś Tobie mówi, że masz pracować narzuconym sposobem w momencie, kiedy widzisz wiele różnych rozwiązań tego problemu 😊 Poniżej przykład, jak dzieci liczą, poznając tabliczkę mnożenia.

Najpierw liczą kwadraciki 1,2,3...18. Dopiero w późniejszych etapach rozumieją pojęcie mnożenia 2 razy 9. Można nauczyć się tabliczki mnożenia na pamięć, ale czy nie lepiej ją zrozumieć i ćwiczyć w zabawie?

Ucz przez zabawę oraz zorganizuj wspólną naukę

Na moich lekcjach sprawdza się nauka przez zabawę. Uczniowie chwalą sobie też, jeżeli mogą z rodzicami miło spędzić czas podczas gier, które uczą. Zauważam, że jeżeli uczniowie w domu grają w różne gry planszowe, karciane itp., wykazują się większą kreatywnością. Pracując jako trener, często wykorzystuję Karty Grabowskiego jako formę nauki przez zabawę. Ćwiczymy wtedy: dodawanie, odejmowanie, mnożenie, dzielenie oraz ułamki. Często na lekcji wykonujemy działania matematyczne w połączeniu ze sportem. Wspólnie się bawimy, ale też utrwalamy obliczenia pamięciowe. Wprowadzamy elementy rywalizacji i współpracy.

Dziecko dostaje kolejne zadanie: „2 + 3” ☹. Mam inny pomysł na naukę dodawania czy odejmowania na sam początek - Bączek Matematyczny Grabowskiego. Dziecko ćwiczy motorykę małą, ponieważ bączka należy rozkręcić. Ćwiczy skupienie, ponieważ należy narzucić krążki na wirujący bączek. Następnie możemy dodawać narzucone krążki w jednej turze lub utrudnić i dodawać więcej tur do siebie. Inne pomysły to odejmowanie krążków, mnożenie wyników z narzuconych krążków pochodzących z kilku tur.

Pamiętaj, że każdy ma różne zdolności

Pamiętam o tym jako nauczyciel i staram się na zajęciach zwracać uwagę na potrzeby uczniów. W klasie jest podział na słuchowców, wzrokowców, kinestetyków lub grupy mieszane. Każdy potrzebuje czegoś innego, żeby zrozumieć dany materiał. Część wyobrazi sobie, co oznacza ułamek ⅖, inni potrzebują, bym pokazała dokładnie, że są to dwie części z pięciu. Klasa też dzieli się na tych, co lubią matematykę, jak i tych, co mają z nią problem lub po prostu nie lubią. Należy szanować fakt, że nie każdy uczeń będzie uzdolniony matematycznie, ale nie można spowodować, że całkowicie nie będzie lubił matematyki, a to już zadanie dla nas - dorosłych - zrobić wszystko, by dziecko widziało w matematyce coś więcej zależy od nas – dorosłych.

Żeby osiągnąć efekt potrzebny jest czas

Każda umiejętność wymaga czasu. Jeżdżenie na rowerze, prowadzenie samochodu, nauka języka, chodzenie, mówienie … Zwracam uwagę na potrzeby moich uczniów i wiem, że występują różne poziomy rozumienia pojęć matematycznych. Jeden z takich podziałów:

Załóżmy, że uczeń jest na pierwszym poziomie, a my wymagamy od niego poziomu czwartego, czyli połączenia wiedzy ze wszystkich poznanych działów. Jeżeli wprowadzamy zadania, które są na odpowiednim poziomie dla ucznia, to nie ma możliwości, żeby go zniechęcić, a wręcz można zaciekawić na tyle, aby chciał się dowiedzieć czegoś nowego i trudniejszego. Tak jak we wszystkich codziennych czynnościach, które wykonujemy. Do ich nauki potrzebny był czas - tak samo czas jest niezbędny w nauce matematyki.

Jak pomóc dziecku w nauce

Jestem absolwentem Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Politechniki Poznańskiej. Obecnie jako Certyfikowany Trener Kart Grabowskiego zajmuję się organizacją i realizacją warsztatów z Kartami Grabowskiego dla nauczycieli. 

Bartosz Trojanowski

Na początku gry należy oddzielić pierścienie jednowartościowe (133 szt.) od wielowartościowych (61 szt.). 

Jednowartościowe trzeba odłożyć na bok – stanowią one bank, z którego będzie wypłacana wygrana. Do rozegrania poszczególnych partii gracze będą używać pierścieni wielowartościowych, które będą nakładane na wirującego bączka.

Gracz przed swoim ruchem wybiera kolor znacznika (linia czerwona lub czarna) na dysku bączka. Rozkręca bączka i nakłada pierścienie wielowartościowe do momentu, aż bączek zatrzyma się. Może też przerwać nakładanie w dowolnym momencie na losowym pierścieniu jako element strategii. Odczytuje punkty wskazane przez wybraną linię i pobiera z banku odpowiednią liczbę pierścieni. W poniższym przykładzie gracz wybrał linię czarną, zatem otrzymuje z banku 3 pierścienie (czyli 3 punkty).

Wszystkie pierścienie wielowartościowe przekazuje kolejnej osobie. Wygrywa ten, który szybciej osiągnie wymaganą sumę punktów. Dla 2 osób będzie to 60, dla 3 osób to 40, dla 4 osób to 30. Zdobyte punkty można dodawać w pamięci lub zapisywać działania na kartce.

Wariant trudniejszy (dodawanie, odejmowanie, liczby ujemne)

Każdy gracz otrzymuje pierścienie jednowartościowe. Będą niezbędne do rozliczeń z bankiem. Dla 2 osób – po 30, dla 3 osób – 20, dla 4 osób – 15. Poniżej wariant 3 osobowy.

Gracz przed swoim ruchem określa np. że będzie odejmował wskazanie czerwonej linii od czarnej lub odwrotnie. Rozkręca bączka, nakłada pierścienie wielowartościowe do momentu, aż bączek zatrzyma się. Może też przerwać nakładanie w dowolnym momencie na losowym pierścieniu jako element strategii (tak jak w wersji poprzedniej). Odczytuje wskazanie i podaje wynik. W poniższym przykładzie będzie to 4 – 1 = 3. Zatem pobiera z banku 3 pierścienie.

Jeśli wynik będzie ujemny, musi do banku oddać odpowiednią liczbę pierścieni. Gra kończy się jeśli jeden gracz pozbył się wszystkich swoich pierścieni lub osiągnął pułap 60 punktów w grze dla 2 osób, 40 punktów dla 3 osób i 30 punktów dla 4 osób. Wygrywa ten, który pierwszy osiągnie lub przekroczy ustalony pułap punktów.

Dzięki ruletce wzmacniamy ducha rywalizacji. Dziecko uczy się radzić sobie z negatywnymi emocjami w przypadku przegranej. Odczuwa radość z wygranej. Co najważniejsze dokonuje wielu obliczeń pamięciowych, co bezpośrednio przekłada się na sprawniejsze liczenie i jest podstawą do następnego kroku, jakim jest tabliczka mnożenia.

Zamów Bączka Matematycznego już teraz!

#bączekmatematyczny

Artykuły oznaczone: #bączekmatematyczny

Jak pomóc dziecku w nauce

Ruletka z wykorzystaniem Bączka Matematycznego Grabowskiego

Idź do

Kontakt

Odwiedź nasz profil w mediach społecznościowych

#bączekmatematyczny

Artykuły oznaczone: #bączekmatematyczny

Jak pomóc dziecku w nauce

Ruletka z wykorzystaniem Bączka Matematycznego Grabowskiego

Idź do

Kontakt

Odwiedź nasz profil w mediach społecznościowych

Newsletter