Absolwentka Politechniki Poznańskiej. Ukończyła kierunek Edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych. Pasjonatka edukacji dziecięcej ceniąca sobie holistyczne podejście do wychowania. Inspiracji szuka w wielu nurtach pedagogicznych, w sposób szczególny czerpie z założeń szkoły Waldorfskiej i metody Montessori. Uwielbia być blisko natury. Dumna mama dwóch małych bystrzaków.

Agnieszka Biegańska

Świat dorosłych fascynuje je i zarazem budzi respekt. Z czasem małą główkę mogą nachodzić obawy: „Świat jest taki duży, a ja taki mały! Jak ja sobie poradzę?”. W takiej sytuacji troskliwi rodzice uspokoją, wytłumaczą, pocieszą. Okazuje się, że z pomocą może przyjść natura! Obserwując ją, możemy nieraz dojść do zaskakujących wniosków i odnieść wrażenie, że wszystko jest możliwe! Oto kilka inspirujących ciekawostek o zwierzętach pokazujących, że małe może wiele!

Ten uroczy, puchaty gryzoń potrafi zachwycić każdego! Okazuje się, że może również nas zainspirować. Zdarzało się Wam kiedyś pocieszać dziecko przytłoczone wielkością świata? Ono takie małe, cóż może zdziałać? Następnym razem koniecznie podzielcie się w takim momencie z maluchem ciekawostką, którą poznałam, zaglądając na stronę internetową lasów państwowych. Czy macie świadomość, że wiewiórka jest jednym z najbardziej pracowitych pomocników leśniczego? W pocie czoła zbiera żołędzie spod dębów, wyłuskuje nasionka wciśnięte między łuski szyszek i sadzi je w rozmaitych miejscach. Czy robi to specjalnie, by wzbogacić okoliczną florę? Nic podobnego! Ona po prostu stara się zebrać zapasy na mroźną zimę! Niestety, od czasu do czasu zdarza się jej zapomnieć, gdzie schowała swoje skarby. Dzięki tym porzuconym spiżarkom, co roku pojawia się na całym świecie tysiące nowych sadzonek! Wiewiórka jest mniejsza od dziecka, a tyle dobrego jej zawdzięczamy! To małe stworzonko odważnie skacze przez życie, wykonując niezwykle ważne zadania!

Relacja pomiędzy dzieckiem a rodzicem jest jedyną i niepowtarzalną. Maluchy nie raz starają się przelać swoje uczucia na papier i obdarowują osoby, które kochają, laurkami. Z pozoru taki kawałek papieru może wydawać się niewiele wart. Kiedy jednak weźmiemy pod uwagę wyjątkowość takich rysunków, ilość pracy w nie włożonych i intencje, które kryją się za tym drobnym upominkiem, zobaczymy, że jest on równie wartościowy co najdroższe prezenty. W świecie zwierząt drobne podarunki potrafią być traktowane jak największy skarb, a okazywanie uczuć nie jest jedynie domeną ludzi. Pingwiny mają pod tym względem wiele wspólnego z nami, szczególnie kiedy szukają partnera. Jest to ważny moment, gdyż zostaną z nim już do końca życia. Badacze analizujący ich zachowania godowe byli w szoku, kiedy zobaczyli, jakie podarunki sobie ofiarowują! Samiec chcąc zdobyć serce swojej wybranki, szuka dla niej najbardziej lśniącego, perfekcyjnego... kamienia! Na znak przyjęcia oświadczyn przyszła pani pingwinowa ozdabia nim swoje gniazdo. Pamiętajcie! - to, co dla jednych jest drobiazgiem, dla drugiego może być najwspanialszym skarbem na świecie! Nie liczą się drogie prezenty, liczy się pamięć o bliskich i serce.

Mama Kangurzyca i Maleństwo to lubiani przez czytelników bohaterowie z popularnej bajki o Kubusiu Puchatku. Dzieciaki mogą utożsamić się z malutkim kangurkiem, który tak jak i one chciałby już być dorosłym, silnym i zaradnym - cokolwiek by się nie działo. Czy jednak wiecie, w jaki sposób kangurki zostają sprowadzone na ten świat? Nierozwinięte jeszcze maluchy, pozbawione jeszcze nóg, rodzą się już po miesiącu trwania ciąży i są wówczas nie większe niż ziarno fasoli! Następnie wspinają się po wylizanej przez mamę ścieżce w futrze i wślizgują się do torby znajdującej się na brzuchu. Służy im ona za dom przez następne 33 tygodnie. Dopiero po tym czasie, w pełni rozwinięte wyskakują one po raz pierwszy ze swojego ruchomego mieszkania. Będą do niego wracały tak długo jak uda im się zmieścić w torbie. To niesamowite, że z takiego maleństwa wyrasta duży, mocno umięśniony kangur! Przypominajmy dzieciom, że również i one wyrosną kiedyś tak duże jak Mama i Tata, a dopóki się to nie stanie, rodzice będą je wspierać bez względu na wszystko, a także troskliwie o nie dbać. Aż pewnego dnia dziecko będzie wreszcie gotowe wyskoczyć z kieszeni mamy i wyfrunie z domu w pełni przygotowane do dorosłego życia!

Kiedy Wasze dziecko zwątpi w swoje możliwości, przypomnijcie mu, że mimo, że jest małe, to może zdziałać wiele dobrego, tak jak niepozorna wiewiórka wytrwale zakopująca orzechy. Ważne, aby pielęgnować w nim wrażliwość podobną to tej, jaka znajduje się w sercu pingwinka oraz uczyć maluchy doceniać swoich przyjaciół i bliskich. My sami okazujmy dziecku miłość, obdarowując je swoim czasem i drobnymi, miłymi gestami, a to spowoduje, iż będzie ono umiało cieszyć się z drobiazgów. Otoczone troską dziecko wyrośnie silne niczym kangur, który będzie dumnie skakał przez życie i bez trudu pokona wszystkie napotkane przeszkody. Każdego roku zdobędzie nowe kompetencje, rozwinie swoje talenty i stanie się coraz bardziej odważne. Pewnego dnia spojrzy w przeszłość i uśmiechnie się do samego siebie dumne, ile udało się mu już osiągnąć. Będzie z pewnością pamiętało, że wspieraliście je w tym wymagającym okresie.

https://www.bbcearth.com/news/the-gift-to-win-a-penguins-heart

https://kids.nationalgeographic.com/animals/mammals/facts/kangaroo

Inspirujące zwierzęce ciekawostki, czyli małe może wiele

Na początek zapraszamy Was na spacer po okolicznym parku, lesie lub łące. No proszę, jeszcze tak niedawno było tutaj tak ponuro, słotnie, a teraz co zastaliśmy? Zapierające dech w piersi widoki wokół nas i okazję do zebrania prawdziwych skarbów! Gdzie nie spojrzeć pod nogami znajdziemy masę kwiatów, patyków, kamyków, szyszek i innych niesamowitości idealnych do zabawy! Zbieranie ich i segregacja w zbiory to świetna zabawa sama w sobie. W ten sposób możemy uzyskać dużo przyrodniczych znalezisk o różnych kształtach, fakturach i kolorach. Czy można z nimi zrobić coś ciekawego? Zerknijcie dalej!

Ta świetna zabawa z pewnością spodoba się dzieciom w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Potrzebujemy do niej przedmiotów w parach. Narysujmy na piasku lub ułóżmy z patyków długą linię. Teraz dorosły układa przedmioty po jednej stronie wzdłuż linii, która będzie wyznaczać oś symetrii. Zadaniem dziecka jest odtworzenie wzoru po drugiej stronie linii w odbiciu lustrzanym. W prosty sposób możemy regulować stopień trudności liczbą umieszczanych przedmiotów i komplikacją ułożonego wzoru. Taka zabawa uczy analizy i syntezy wzrokowej. Twoje dziecko poradziło sobie już z kilkoma wzorami wymyślonymi przez Ciebie? Śmiało! Zamieńcie się rolami! Niech teraz ono zaprojektuje łamigłówkę dla Ciebie! To będzie dla niego lekcja samodzielnego planowania przestrzennego.

Ten pomysł jest genialny w swej prostocie. Rozwiązujcie zadania matematyczne podobnie jak zwykle, ale nieco inaczej. Zamieńcie ciasną salę na pobliski las, kartkę papieru na piaszczystą ścieżkę, a długopis na długi patyk. Taki prosty zabieg zaskoczy dziecko, a równocześnie pozwoli mu skupić się na matematycznym wyzwaniu.

Każdego dnia spacerując, mijamy niezliczoną liczbę przedmiotów, jednak większości z nich nawet nie rejestrujemy w naszej świadomości. Mały trening uważności przyda się zarówno dzieciom jak i dorosłym. Umówmy się z dzieckiem, by zliczać wszystkie napotkane srebrne auta, otwarte okna, ludzi w kapeluszach. Porównujmy, których kwiatów jest więcej. Oszacujmy, ile jest liści na drzewie. Inspiracji na zadania czerpmy z przyrody. Ona podpowie nam wiele pomysłów na zagadki.

Ostatnia propozycja wymaga nieco przygotowań, jednak jest ona warta każdego wysiłku. Podchody matematyczne wciągną dzieciaki bez reszty, a wspomnienia z wspólnie przeżytej przygody będą bezcenne. Osoba dorosła wypisuje przeróżne zadania i łamigłówki na kartkach, które chowa w pobliskim lesie czy parku. Na wydrukowanej mapie zaznacza rozmieszczenie zagadek. Zadaniem dzieci jest odnalezienie wszystkich kartek i wykonanie zadań. Można poprosić dzieci o znalezienie określonej liczby szyszek, ułożenie rymowanki o jakiejś cyfrze, zebranie 5 różnych gatunków liści, czy też narysowanie na kartce całej tabliczki mnożenia. Sami najlepiej wiecie, jakie ćwiczenia warto zaproponować Waszym pociechom.

„Szaloną zabawę z Kartami Grabowskiego w lesie"

Dzięki tym pomysłom nawet najtrudniejsze zadanie stanie się dla dziecka okazją do dobrej zabawy! Każdy spacer może być pretekstem do spędzenia wspólnie czasu, a matematyka nie musi kojarzyć się jedynie z długim siedzeniem w szkolnej ławce. Sprawdźcie to sami!

5 sposobów na letnie zabawy z matematyką w tle

„Ta współczesna młodzież ciągle tylko siedzi przed komputerem i smartfonem.” Takie głosy można czasem usłyszeć z ust rozżalonych dorosłych. Czy naprawdę problem ten dotyczy tylko dzieci? Niech pierwszy rzuci kamień ten z nas, który nigdy nie przeglądał od samego rana skrzynki mailowej, zignorował przychodzące smsy lub nie korzystał z ulubionej aplikacji. Jeżeli jesteśmy świadomymi ludźmi, to chcemy nadążać za rozwojem technologii nie tylko po to, by samemu móc z niej w pełni korzystać, ale też, aby prowadzić dziecko przez życie w odpowiedzialny sposób.

Chcemy być „na czasie”, nadążać za trendami. Czasem może pojawić się strach, że bez tego nie uda się nam dopasować do świata dziecka. A może by tak spróbować w drugą stronę? Może warto zmienić zasady gry i samemu częściej sięgać po analogowe formy rozrywki? Zamiast gonić za nieuchwytnym, pokażmy młodemu pokoleniu wspaniałą zabawę, jaka towarzyszyła nam w dzieciństwie. Przecież swego czasu wiele godzin spędziliśmy na układaniu pasjansa, graniu w makao, czy remika. Dziecko widząc nasze zaangażowanie i radość, bez wątpienia zarazi się entuzjazmem.

Migające ekrany, szybko zmieniające się sceny, kaskada dźwięków. Te wszystkie efekty mają za zadanie przyciągnąć użytkowników, ale jednocześnie sprawiają, że korzystanie z komputerów staje się na dłuższą metę niezmiernie uciążliwe. Nasze neurony każdego dnia bombardowane są ogromną ilością bodźców, które nie są w stanie być odpowiednio przyswojone przez umysł. W efekcie nasze zmysły powoli stają się coraz bardziej przytępione, odcinając nam tym samym możliwość skorzystania w pełni ze wspaniałego daru, jakim jest nasz mózg.

Tempo nadane przez rozwój współczesnej technologii rzuca nam wszystkim nie lada wyzwanie. Próba nadążania za zmianami wymaga od nas ogromnego wysiłku. Dzieci również odczuwają ciężar takiego stylu życia. Mogą czasem nie rozumieć swojego zmęczenia, frustracji, napadów agresji, zniechęcenia i innych trudnych emocji. Dlatego nie bójmy się proponować dzieciom zabaw, które ograniczą ilość docierających do nich bodźców. Sięgając po rozgrywkę w formie gry karcianej, pomożemy młodym ludziom i skupić się na wykonywanym zadaniu i uspokoimy go. Dziecko z czasem zauważy, po jakiej czynności czuje się bardziej komfortowo i samo będzie zabiegało o częstsze „sesje wyciszenia”.

„Mamo, Tato, tak bardzo potrzebuję Waszej uwagi”- ten głos dziecka bywa często zagłuszony w świadomości rodzica przez codzienne trudności, wyzwania i najzwyklejszy w świecie pęd życia. Niektórzy galopują przez tydzień z zawrotną prędkością, zapominając czasem o tym, co najważniejsze. Chcąc zaprosić pociechę do gry karcianej, można zastanawiać się, czy aby na pewno będzie ono zainteresowane tego typu zabawą. Rodzicowi lub nauczycielowi może wydawać się, że trzeba walczyć o uwagę dziecka. Tak naprawdę, często jest zupełnie na odwrót. To najmłodsi nieustannie próbują przebić się przez barierę, jaka otacza zapracowanych dorosłych. Komputer czy smartfon stanowią najczęściej ucieczkę przed samotnością i nudą. Pokażmy dzieciom, że są dla nas ważniejsze niż wszystko inne na świecie, a z wdzięcznością spędzą z nami nieco swojego wolnego czasu.

Ogromną przewagą każdej gry karcianej jest to, że każda rozgrywka stwarza moment do spotkania się. Każde rozdanie jest inne, ponieważ to my jesteśmy różni. Każdy gracz ma szansę wnieść do interakcji coś od siebie. Nie bójmy się eksperymentować i wzbogacać rozgrywki we własne, unikalne elementy. To da powiew nowości i wolności do codziennej rutyny. Na darmo szukać takiego urozmaicenia w grach komputerowych. Nawet najbardziej rozbudowane uniwersa, które się w nich spotyka, mają swoje granice tam, gdzie wyznaczyli je programiści i graficy. Życie rzeczywiste nie narzuca takich barier, a jedynym limitem jest nasza własna wyobraźnia.

Młodzież często postrzega komputery i urządzenia mobilne jako swoiste okno na świat. To dzięki komunikatorom mają kontakt ze swoimi rówieśnikami, są na bieżąco z najnowszymi trendami oraz mogą w szybki sposób podzielić się radosnymi czy smutnymi nowinami z przyjaciółmi. Czy coś może się równać takiej błyskawicznej wymianie informacji? Oczywiście, że tak! Rozmawianie przez telefon jest bardzo przyjemne, ale nie może się ono równać wspólnemu przeżywaniu lub doświadczaniu podobnych emocji. Śmiało więc zaproponujmy dziecku rozgrywkę karcianą w szerszym gronie. Niech zaprosi przyjaciół ze szkoły czy podwórka. Da to naszym pociechom szansę nie tylko miło spędzić czas i rozwinąć swoje umiejętności, ale pomoże też zacieśnić więzy między uczestnikami gry.

Nowoczesna technologia a natura człowieka

Życie offline oferuje dziecku o wiele więcej przeżyć niż jakakolwiek technologia. Owszem, ostatnimi laty świat dynamicznie się rozwija, lecz zmiany, które przyniósł rozwój technologii, są stosunkowo nowe. Dla naszych organizmów jest to coś nienaturalnego. Internet powstał niewiele ponad 50 lat temu. Niektórzy mogliby powiedzieć, że pół wieku to dużo czasu, jednak kiedy weźmiemy pod uwagę to, że człowiek chodzi po tej ziemi już od ponad 300 tysięcy lat, liczba ta przestaje robić jakiekolwiek wrażenie.

Pomyślmy- nasze organizmy przez setki lat doskonaliły umiejętności przetrwania. Dzięki temu nasze zmysły stały się na tyle czułe, by zapewniać nam całą gamę doznań. Korzystając z komputera, nie możemy w pełni wykorzystać ich potencjału. Funkcjonując jak najczęściej w świecie „offline”, dziecko będzie miało poczucie, że odbiera świat pełniej, w bardziej doskonały sposób. To sprawi mu bez wątpienia wiele przyjemności. Szelest tasowanych kart, wspólny śmiech, gładkość papieru i wiele innych, pozornie niezauważalnych niuansów. Sięgając po gry karciane, pełniej doświadczymy otaczającego nas świata.

Jeżeli dotychczas dziecko miało w zwyczaju przesiadywać długie godziny przed komputerem, nie oczekujmy nagle spektakularnych zmian. W końcu nie od razu Kraków zbudowano. Traktując niepowodzenia jako etap w przystosowaniu dziecka do nowego stylu życia, zapewnimy mniejszy poziom irytacji zarówno jemu, jak i sobie samym. Zaprośmy pociechę do świata analogowej rozrywki z uśmiechem na ustach tak, by każda chwila spędzona przy partyjce pasjansa, czy innej fascynującej grze, kojarzyła mu się ze wzrostem hormonów szczęścia.

Gdy będziecie chcieli spędzić wartościowy czas z dziećmi, śmiało sięgnijcie po talię kart. Jest to świetny pomysł niezależnie od tego, czy planujecie, jak najszybciej wprowadzić dziecko do matematycznego świata, rozwijać jego kreatywność, czy może po prostu będziecie chcieli wspólnie pośmiać się lub zrelaksować, wybierając jedną z mniej lub bardziej klasycznych gier. Korzystając z Kart Grabowskiego, narzędzia stworzonego przez ludzi z pasją, umożliwicie dzieciom szybką naukę, która w trwały sposób pozwoli przyswoić najważniejsze umiejętności matematyczne. Czas poświęcony najmłodszym w ten sposób będzie zarówno wspaniałą rozrywką, jak i wartościową nauką, za które dziecko z pewnością będzie Wam wdzięczne.

Agnieszka Biegańska

Artykuły autora

Inspirujące zwierzęce ciekawostki, czyli małe może wiele

5 sposobów na letnie zabawy z matematyką w tle

Czy gra karciana może być dla dziecka bardziej atrakcyjna niż komputer?

Idź do